My Bonjour

ΡΑΛΛΗΣ ΚΟΨΙΔΗΣ

Ο Ράλλης Κοψίδης ήταν ζωγράφος, αγιογράφος, χαράκτης και πεζογράφος από τη Λήμνο.

Γεννήθηκε στο Κάστρο Λήμνου στις 5 Νοεμβρίου 1929.

Ήταν γιος του Αθανασίου Κοψίδη και της Δέσποινας Προδρομίδου.
Ο πατέρας του, Αθανάσιος Κοψίδης, καταγόταν από την Ανατολική Θράκη και πριν το 1922 η οικογένειά του ασχολείτο με τη ναυτιλία, ενώ η μητέρα του, Δέσποινα Προδρομίδου, καταγόταν από το Ιντζεσού, χωριό που ανήκε στη μητρόπολη Καισαρείας της Καππαδοκίας.
Μετά την ανταλλαγή πληθυσμών εγκαταστάθηκαν στο Κάστρο της Λήμνου, όπου η Δέσποινα παντρεύτηκε τον Αθανάσιο Κοψίδη και το 1929 απέκτησαν τον Ράλλη, που πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Λήμνο.
Το 1945, η οικογένεια Κοψίδη εγκαταστάθηκε στην Αλεξανδρούπολη.
Εκεί γνώρισε τη σύζυγό του Μαρία, με την οποία απέκτησε μία κόρη, τη ζωγράφο Σοφία Κοψίδη.

Φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρουπόλεως (1948-49) και από το 1949 και για τέσσερα χρόνια σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Ανδρέα Γεωργιάδη, εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του κατά το τελευταίο έτος φοίτησης.
Από το 1953 έως το 1959 μαθήτευσε κοντά στο Φώτη Κόντογλου και συνεργάστηκε μαζί του στην εικονογράφηση εκκλησιών.
Η μαθητεία του κοντά στους δυο αυτούς καλλιτέχνες, σε συνδυασμό με τα βιώματά του από τη Λήμνο, διαμορφώνουν την καλλιτεχνική του προσωπικότητα.
Στο έργο του συνδυάζει τα βιώματα από τη λαϊκή, μεταβυζαντινή παράδοση και τις σπουδές του κοντά στους τεχνίτες του χρωστήρα.
Εκτός από τη ζωγραφική καταπιάστηκε με την χαρακτική, την εικονογράφηση βιβλίων, τη συγγραφή, την αρθρογραφία και την αγιογραφία.

Οργάνωσε ατομικές εκθέσεις σε πολλές ελληνικές πόλεις αλλά και στο εξωτερικό (Γερμανία, Ιρλανδία, Βέλγιο, Καμερούν).
Το 1989 η Εθνική Πινακοθήκη τον τίμησε με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση έργων του στην Αθήνα και στην Αλεξανδρούπολη.
Με αναδρομική έκθεση τον τίμησε και ο Δήμος Πάτρας το 1994.
Αγιογραφίες του κοσμούν διάφορες εκκλησίες στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.
Κορυφαία θεωρείται το "Όραμα του Αποστόλου Παύλου" στο ναό του Αγ. Παύλου του Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Chambésy της Γενεύης με τα έντονα οικολογικά στοιχεία, όπου απεικονίζεται η σύγχρονη αγωνία για την περιβαλλοντική καταστροφή.
Το έργο αυτό γνώρισε πανευρωπαϊκή προβολή.
Οι εικόνες του χαρακτηρίστηκαν ως μια καινοτόμος προσπάθεια να συνδυαστεί η παραδοσιακή εικαστική μορφολογία με ένα μοντέρνο στυλ στην αγιογράφηση των ορθοδόξων εκκλησιών.
Επίσης, αγιογραφίες του υπάρχουν στο μοναστήρι Chevetogne του Βελγίου.

Χαρακτικά του Ράλλη Κοψίδη κοσμούν δεκάδες βιβλία, όπως: Γ. Μέγα "Ελληνικά Παραμύθια Ι και ΙΙ" (1998, 1999), Γ. Ιωάννου "Παραμύθια του λαού μας" (1998), Αγ. Καρακατσάνη "Φώτης Κόντογλου" (2006), Μ. Βεϊνόγλου "Το μεγάλο πλοίο" (1994). Επίσης, είναι και ο ίδιος πεζογράφος.
Εξέδιδε το περιοδικό «Κάνιστρο» από το 1972 έως το 1974 και έχει συγγράψει και εικονογραφήσει πολλά βιβλία.

Πέθανε στις 14 Αυγούστου του 2010 στη Γλυφάδα.
 

ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΕΡΤΟΥΖΟΣ

Ο Μιχάλης Δερτούζος ήταν διακεκριμένος καθηγητής στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών και στο τμήμα Πληροφορικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασσαχουσέτης (MIT) αλλά και διευθυντής του Εργαστηρίου Επιστήμης Υπολογιστών (LCS) στο ίδιο ίδρυμα από το 1974 μέχρι το 2001.

Κατά την διάρκεια της θητείας του εκεί, το LCS καινοτόμησε σε ένα εύρος πεδίων, συμπεριλαμβανομένων της αποκρυπτογράφησης του RSA, των λογιστικών φύλλων, του NuBus, του X Window System και του διαδικτύου.
Ο Δερτούζος ήταν πρωτοπόρος στο να ορίσει το World Wide Web Consortium και να το φέρει MIT.
Ήταν υποστηρικτής του Ρίτσαρντ Στάλμαν, του εγχειρήματος GNU και του Ιδρύματος Ελεύθερου Λογισμικού (FSF), ενώ υποστήριξε και την συνεχή παρουσία τους στο MIT.

Προέβλεψε από πολύ νωρίς την επέκταση της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, και μαζί με τον επίσης ερευνητή του MIT Νίκολας Νεγρεπόντε υπήρξε από τους πρωτοπόρους σε πολλούς τομείς της τεχνολογίας, ανάμεσα στους οποίους και τον Παγκόσμιο Ιστό.

Το 1968 ήταν συνιδρυτής του Computek Inc., μιας εταιρείας γραφικών και έξυπνων τερματικών, μαζί με τους Μάρβιν Σ. Λιούις και Χιούμπερ Γκρέιχαμ.

Είχε γεννηθεί στην Αθήνα, στις  5 Νοεμβρίου 1936 και ήταν γιος του Λεωνίδα Δερτούζου, αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού.

Η καταγωγή του είναι από τη νησί της Άνδρου, όπου και η υπάρχει η προτομή του για τη συνεισφορά του στην πληροφορική.
Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας με υποτροφία Φουλμπράιτ.
Έλαβε το διδακτορικό του από το ΜΙΤ το 1964 και έγινε μέλος ΔΕΠ στο MIT. Επίσης, αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Πληροφορικής Α.Π.Θ. στις 20 Νοεμβρίου 2000.

Πέθανε στις 27 Αυγούστου 2001 στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, σε ηλικία 64 ετών. Τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
 

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Η Αλέκα Παπαρήγα είναι Ελληνίδα πολιτικός, η οποία διετέλεσε Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας από το 1991 μέχρι το 2013, η πρώτη γυναίκα που κατέλαβε αυτήν την θέση.

Γεννήθηκε στην  Αθήνα, στις 5 Νοεμβρίου 1945 ως Αλεξάνδρα Δρόσου.

Γονείς της ήταν ο Νίκος και η Κική Δρόσου, οι οποίοι ήταν αντιστασιακοί και μέλη του KKE, με καταγωγή από την Κεφαλονιά.,,,,,,,
Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως υπάλληλος σε επιχειρήσεις και ως εκπαιδευτικός.

Παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο Θανάση Παπαρήγα (1945–2002), γιο του Μήτσου Παπαρήγα, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Βασιλεία και ένα άλλο παιδί το οποίο απεβίωσε σε ηλικία τριών ετών.
Ο σύζυγός της απεβίωσε στις 11 Οκτωβρίου 2002, έπειτα από το βαρύτατο τραυματισμό του σε τροχαίο δυστύχημα.

Η Παπαρήγα μιλάει αγγλικά και ρωσικά.
Έχει συγγράψει βιβλίο σχετικά με τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση της γυναίκας.

Το 1961 συμμετείχε στο Κίνημα Ειρήνης.
Ήταν μέλος του γραφείου οργάνωσης της νεολαίας της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς και της τριμερούς γραμματείας του γραφείου σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.
Το 1968, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, οργανώθηκε στο ΚΚΕ και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των οικογενειών των πολιτικών κρατουμένων. Συνελήφθη από τη χούντα των συνταγματαρχών και κρατήθηκε επί 4 μήνες.

Το 1974 έγινε μέλος του γραφείου της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών και ασχολήθηκε με το γυναικείο κίνημα.
Υπήρξε μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος και συμμετείχε στη διοργάνωση εκδηλώσεων για το Διεθνές Έτος της Γυναίκας.
Το 1978 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

Στις 27 Φεβρουαρίου 1991 εξελέγη Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη και από το επόμενο συνέδριο του κόμματος στις 26 Μαΐου 1996.
Στο συνέδριο του 2009, που ολοκληρώθηκε στις 22 Φεβρουαρίου της χρονιάς εκείνης, εξελέγη για άλλη μια φορά γραμματέας του κόμματος.
Ήταν η πρώτη γυναίκα γενική γραμματέας του ΚΚΕ και η δεύτερη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα, μετά τη Μαρία Δαμανάκη που είχε αναδειχθεί πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου στις 9 Μαρτίου 1990.
Εκλεγόταν βουλευτής Β΄ Αθηνών με το ΚΚΕ από τις εκλογές του 1993 μέχρι το 2014.
Από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 έως το 2023 εκλεγόταν με το ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΚΚΕ.

Ανάλαβε την ηγεσία σε μια μεταβατική περίοδο για το ΚΚΕ.
Το 1989 συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου.
Την ίδια χρονιά, διασπάστηκε η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας (ΚΝΕ), μέλη αποχώρησαν και διαγράφτηκαν -εκτός από στελέχη της ΚΝΕ- και 15 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.
Το 1991 ακολούθησε δεύτερη διάσπαση.
Ομάδα στελεχών, οι ανανεωτικοί, επιζητούσε ριζική ανανέωση.
Η Παπαρήγα πιστή στη λεγόμενη «σκληρή γραμμή» του ΚΚΕ κατάφερε να συγκεντρώσει ένα 48% των συνέδρων, επικρατώντας με μικρή διαφορά της ανανεωτικής πτέρυγας, ενώ και τα πράγματα στο εξωτερικό, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, γίνονται ακόμα χειρότερα.

Εντέλει, στις 24 Ιουνίου 1991 το ΚΚΕ απευθύνεται στον κόσμο του και στη συγκέντρωση, στο Πεδίον του Άρεως, η Αλέκα Παπαρήγα κατέστησε σαφές ότι «δε διαπραγματευόμαστε την αυτοτελή ύπαρξη του ΚΚΕ».

Τέλος, είναι μια εκ των υπευθύνων για τη δημιουργία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), το οποίο ιδρύθηκε το 1999.

Η ΚΕ που προέκυψε από το 19ο Συνέδριο εξέλεξε στη θέση του Γενικού Γραμματέα το Δημήτρη Κουτσούμπα.

Η Αλέκα Παπαρήγα παρέμεινε Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.

Στις 8 Ιανουαρίου 2015 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, θέση στην οποία εξελέγη.

Τον Ιανουάριο 2023 έγινε γνωστό ότι δεν θα είναι υποψήφια βουλευτής και ότι θα αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή μετά τις εθνικές εκλογές του 2023.
 

ΜΠΑΜΠΗΣ ΓΚΟΛΕΣ

Ο Μπάμπης Γκολές ήταν Έλληνας τραγουδιστής του ρεμπέτικου-λαϊκού τραγουδιού.

Γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1947 στην συνοικία Ταμπάχανα της Πάτρας.

Ήταν αυτοδίδακτος μουσικός και ξεκίνησε να παίζει κιθάρα και ούτι από την ηλικία των 8 ετών, ενώ από την ηλικία των 12 και μπουζούκι.
Είχε βαθιά γνώση του ρεπερτορίου των δίσκων των 78 στροφών και επανέφερε πολλά ξεχασμένα τραγούδια από ένα ευρύτερο φάσμα που περιείχε εκτός από τα διάφορα είδη του ρεμπέτικου, την καντάδα και το δημοτικό τραγούδι, που είχαν ηχογραφηθεί σε λιγοστούς τέτοιους δίσκους και είχαν χαθεί με το πέρασμα των χρόνων.

Το 1964 έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση σε καφενείο στη συνοικία του Ταραμπούρα στην Πάτρα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 συνυπήρξε με το συγκρότημα Τα παιδιά από την Πάτρα στα πρώτα βήματα τους στο χώρο της μουσικής, στο νυχτερινό κέντρο Χάραμα των αδελφών Οικονόμου που βρισκόταν στην περιοχή της Οβρυάς.
Το 1982 κυκλοφόρησε η πρώτη δισκογραφική του δουλειά, με την ονομασία Τσάρκα στα παλιά.
Είχε ηχογραφήσει συνολικά, περίπου 300 παλιά και νέα τραγούδια.

Ήταν ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της αναβίωσης του ρεμπέτικου. Αποτελούσε συνδετικό κρίκο μεταξύ του παλιού κλασικού ρεμπέτικου και του μεταγενέστερου λαϊκού τραγουδιού και ήταν ένας αυθεντικός τραγουδιστής και συνεχιστής του ιδιαίτερου ρεμπέτικου στυλ.

Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2015 σε ηλικία 68 ετών και η κηδεία του έγινε στο κοιμητήριο του Ιερού Ναού της Παναγίας Αλεξιώτισσας στην Πάτρα με μουσική συνοδεία ρεμπέτικων τραγουδιών και παρουσία μεγάλου πλήθους κόσμου.
 

ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ήταν Έλληνας τραγουδιστής και συνθέτης της ελληνικής έντεχνης και ροκ σκηνής.

Γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1956 στη Νέα Ιωνία του Βόλου.

Από πολύ μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με την μουσική.
Ο πατέρας του Δημήτρης Μαχαιρίτσας ήταν συνθέτης και διευθυντής της κρατικής ορχήστρας της ΕΡΤ.

Μετακόμισε στην Αθήνα σε μικρή ηλικία, ενώ όταν ήταν 13 ετών έχασε τον πατέρα του. Σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο.

Η πρώτη του επαγγελματική ενασχόληση με το τραγούδι ήταν μετά τη στρατιωτική του θητεία όταν άρχισε να τραγουδά αντάρτικα με τον Πάνο Τζαβέλα στη «Συντροφιά».
Αργότερα εργάστηκε στην αποθήκη δισκογραφικής εταιρείας, στην ίδια όπου το 1978 κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με αγγλικό στίχο με τους P.L.J. Band με τίτλο Gaspar, έναν δίσκο extended play 45’ στροφών.

Σε ηλικία 20 ετών δημιούργησε με τον Παύλο Κικριλή, τον Τόλη Σκαματζούρα, τον Αντώνη Μιτζέλο και τον Τάκη Βασαλάκη το συγκρότημα P.L.J.
Το 1982 το συγκρότημα κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο "Armageddon" ο οποίος αρχικά πούλησε ελάχιστα κομμάτια (γύρω στα 400) αργότερα έτυχε παγκόσμιας κυκλοφορίας και αναγνώρισης.
Σήμερα είναι συλλεκτικό βινύλιο ενώ ο Αμερικάνικος και Ευρωπαϊκός μουσικός τύπος εκθειάζει το Armageddon χαρακτηρίζοντας το  ως αριστούργημα και έναν από τους καλύτερους δίσκους Progressive rock που ηχογραφήθηκαν ποτέ.

Το 1983 στην μπάντα προστίθεται ο Φίλιππος Σπυρόπουλος, οπότε και κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος, το συγκρότημα μετονομάστηκε σε Τερμίτες, όνομα που παραπέμπει στους Beatles (σκαθάρια). Στα χρόνια που ακολούθησαν κυκλοφόρησαν δίσκους και συνεργάστηκαν με αρκετούς καλλιτέχνες.
Το 1988 το συγκρότημα διαλύθηκε δίνοντας την υπόσχεση ότι θα ενωθεί ξανά δέκα χρόνια μετά.
Το 1998 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας οι Τερμίτες ενώθηκαν ξανά για μία μεγάλη συναυλία στην οποία συμμετείχαν αρκετοί καλλιτέχνες.

Μετά την διάλυση του συγκροτήματος ξεκίνησε την προσωπική του σταδιοδρομία ως τραγουδιστής και το 1989 κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό δίσκο ''Ο Μαγαπάς και η Σαγαπώ'' ο οποίος δεν είχε εμπορική επιτυχία.
Το 1991 κυκλοφόρησε τον δίσκο ''Διδυμότειχο Blues'' ο οποίος έκανε χιλιάδες πωλήσεις και μεγάλη επιτυχία, καθώς επίσης και το ομώνυμο τραγούδι που τραγούδησε με τον Γιώργο Νταλάρα.
Μετά από αυτόν τον δίσκο ξεκίνησε μία επιτυχημένη καριέρα στον χώρο της μουσικής.
Κυκλοφόρησε ακόμα 16 προσωπικούς δίσκους μέχρι τον θάνατο του και έναν μετά, συνεργάστηκε με κορυφαίους καλλιτέχνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έγραψε μουσική για θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες και έπαιξε σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και σε κορυφαίες πόλεις του εξωτερικού.

Εμπορική επιτυχία μετά το Διδυμότειχο Blues έκαναν επίσης ο δίσκος ''Ρίξε Κόκκινο Στην Νύχτα'' καθώς και ο δίσκος ''Παυσίλυπον'' σε ενορχήστρωση Αντώνη Μιτζέλου.
Ο πιο εμπορικός του δίσκος είναι "Το Διάλειμμα Κρατάει Δυο Ζωές'', που κυκλοφόρησε το 2001, επίσης σε Ενορχήστρωση Αντώνη Μιτζέλου.

Τον Ιούνιο του 2008 συμπληρώνοντας 20 χρόνια προσωπικής δράσης στην μουσική σκηνή της χώρας έκανε δύο μεγάλες συναυλίες στο Θέατρο Λυκαβηττού στις οποίες συμμετείχαν πολλοί καλλιτέχνες όπως: Γιώργος Νταλάρας, Διονύσης Σαββόπουλος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Αντώνης Μιτζέλος, Θάνος Μικρούτσικος, Μπάμπης Στόκας, Σάκης Μπουλάς, Διονύσης Τσακνής, Κίτρινα Ποδήλατα, Angelo Branduardi, Γιάννης Κότσιρας, Φίλιππος Πλιάτσικας κ.α.

Το 2012 κυκλοφόρησε τον δίσκο ''Οι Άγγελοι ζουν ακόμα στην Μεσόγειο'' ο οποίος εκτός από την Ελλάδα κυκλοφόρησε και σε αρκετές χώρες του εξωτερικού.
Στις 9 Ιουλίου έδωσε μία μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο παίζοντας τραγούδια από τον δίσκο του αλλά και μεγάλες επιτυχίες της καριέρας του μαζί με αρκετούς καλλιτέχνες της Ελλάδας και του εξωτερικού που συμμετείχαν στον δίσκο όπως: Salvatore Adamo, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Angelo Branduardi, Tonino Carotone, Christophe, Χάρης Κατσιμίχας, Φίλιππος Πλιάτσικας, Διονύσης Τσακνής, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Μαρία Φαραντούρη κ.α.

Είχε συνεργαστεί δισκογραφικά και έχουν τραγουδήσει τραγούδια του οι: Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Νταλάρας, Διονύσης Σαββόπουλος, Δήμητρα Γαλάνη, Δημήτρης Μητροπάνος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Πυξ Λαξ, Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Μαργαρίτης, Βαγγέλης Κονιτόπουλος, Αναστασία Μουτσάτσου, Μίλτος Πασχαλίδης, Κατερίνα Στανίση,[2] Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννης Βαρδής, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Γιάννης Ζουγανέλης, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Émigré, Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Ελισσάβετ Καρατζόλη, Κίτρινα Ποδήλατα, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Μagic De Spell, Νότης Μαυρουδής, Αντώνης Μιτζέλος, Σάκης Μπουλάς, Δημήτρης Μπάσης, Μελίνα Ασλανίδου, Δημήτρης Σταρόβας, Μπάμπης Στόκας κ.α.

Επίσης, είχε συνεργαστεί επί σκηνής με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Νότη Μαυρουδή, την Αναστασία Μουτσάτσου, τον Κώστα Μακεδόνα κ.ά.

Παντρεύτηκε με την Ελένη Μαχαιρίτσα σε ηλικία 36 ετών το 1992 στο Μοναστήρι Πεντέλης.
Η τελετή, στην οποία ήταν μόνο τέσσερα άτομα, το ζευγάρι και οι κουμπάροι, έμεινε κρυφή για αρκετό διάστημα παρόλο που όπως αναφέρει ο ίδιος εκείνη την περίοδο έδινε πέντε συνεντεύξεις την ημέρα[3]. Με την Ελένη Μαχαιρίτσα απέκτησαν μία κόρη.
Σύμφωνα με συνεντεύξεις του υπήρξε χρήστης ναρκωτικών, χωρίς όμως να κάνει χρήση με άλλη μέθοδο εκτός της καπνικής και παραμένοντας πάντα στα "ελαφριά".
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ήταν οπαδός του Παναθηναϊκού και ιδρυτικό μέλος της Παναθηναϊκής Συμμαχίας.

Ήταν φίλος του ΚΚΕ, με συμμετοχή στα φεστιβάλ της ΚΝΕ και συνείδηση της πολιτικής καταγωγής του από τον παππού του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, εκτελεσμένο αγωνιστή.

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας τα οποία σύμφωνα με τον ίδιο του είχαν προκαλέσει μανιοκατάθλιψη.
Είχε υποβληθεί σε επέμβαση bypass.

Μετά την τελευταία του συναυλία, που πραγματοποιήθηκε στο δημοτικό θέατρο Βόλου, στις 6 Σεπτεμβρίου έμεινε στο σπίτι του στον Πτελεό Μαγνησίας.
Τα ξημερώματα της 9ης Σεπτεμβρίου 2019, ημέρα που ήταν προγραμματισμένη συναυλία του στην Δ.Ε.Θ., έπαθε ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια του ύπνου του.
 Όταν το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ έφτασε, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ήταν ήδη νεκρός.
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Βόλου όπου απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του, σε ηλικία μόλις 62 ετών.
Η κηδεία του έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου 2019, στο Κοιμητήριο Ζωγράφου.
 

ΖΗΣΗΣ ΖΑΝΝΑΣ

Ο Ζήσης Ζάννας είναι Έλληνας φαρμακοποιός και πολιτικός.

Γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1982 και κατοικεί στην Κατερίνη.

Σπούδασε στη Φαρμακευτική Πατρών, από όπου και αποφοίτησε.
Διατηρεί φαρμακείο στην Καβάλα ενώ μέχρι το 2019 διατηρούσε φαρμακείο στον Κορινό Πιερίας.
Πραγματοποιεί μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας.

Το 2008 εκλέχτηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπήρξε και συντονιστής της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στην Πιερία.
Ακόμη, συμμετείχε και στην επιτροπή Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας του κόμματος.

Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 εξελέγη με το ίδιο κόμμα βουλευτής Πιερίας ενώ εξελέγη και στο Προεδρείο της Βουλής σαν Γραμματέας.
Είναι ο πρώτος βουλευτής της Αριστεράς που εκλέγεται στην Πιερία από το 1958 (τελευταίος ήταν ο Χαρίλαος Μπούσιος από την ΕΔΑ στις εκλογές του 1958), αλλά και ο νεότερος σε ηλικία βουλευτής που έχει εκλεγεί στον νομό.

Στις 21 Αυγούστου 2015, ήταν ένας από τους 25 βουλευτές του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς που αποχώρησαν από αυτόν και συνέστησαν νέα κοινοβουλευτική ομάδα με την ονομασία «Λαϊκή Ενότητα».

Ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του για Βουλευτής Πιερίας του ΣΥΡΙΖΑ το 2023.