My Bonjour

ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

Ο Βασίλης Φίλιας ήταν Έλληνας κοινωνιολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.

Γεννήθηκε στις  22 Οκτωβρίου 1927 στην Αθήνα και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του στο 5ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών.

Στη διάρκεια της Κατοχής, ενώ ήταν μαθητής ακόμη, οργανώθηκε στην Ιερά Ταξιαρχία, οργανωτική αυτονόμηση πυρήνα της οργάνωσης της Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων.
Τον Οκτώβριο του 1944 συνελήφθη από τον ΕΛΑΣ αλλά απελευθερώθηκε σύντομα.

Το 1946 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το καλοκαίρι του 1949 επιστρατεύτηκε και επιλέχθηκε ως έφεδρος αξιωματικός.
Στις αρχές του 1953 έλαβε το πτυχίο της νομικής και μετέβη στο Βερολίνο, όπου φοίτησε στη Σχολή Θεωρητικών Οικονομικών.
Η διδακτορική εργασία που κατέθεσε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου απορρίφθηκε και την υπέβαλε στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Θέμα της ήταν Η σχέση των κοινωνικά σημαντικών παραγόντων στην κοινωνιολογία του Μαξ Βέμπερ.
Το 1961 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα και επέστρεψε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε αρχικά στον Οργανισμό Βιομηχανικής Αναπτύξεως στο τμήμα Βιομηχανικών έργων, αλλά παραιτήθηκε και ασχολήθηκε με τη δικηγορία.

Στα τέλη του 1962 εγγράφηκε ως ακροατής στο London School of Economics και εντάχθηκε στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού Νέα Οικονομία.
Ο Ευάγγελος Παπανούτσος τον κάλεσε να συνεργαστεί στον μορφωτικό σύλλογο Αθήναιον παραδίδοντας κύκλο μαθημάτων με τίτλο «Οικονομία και Κοινωνία».
Το 1964 ήταν ένας από τους συνιδρυτές του Ομίλου Παπαναστασίου και πρόεδρός του.
Συνεργάστηκε ακόμα με τα περιοδικά Εποχές, Τεχνικά χρονικά και Αρχιτεκτονικά θέματα, ενώ συμμετείχε με την οικονομική στήλη της εφημερίδας Εβδομάδα.

Από το 1964 έως το 1967 ήταν γενικός γραμματέας στην Εταιρεία Προγραμματισμού, ενώ στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών ανέλαβε την Έρευνα Μετανάστευσης.
Με το πραξικόπημα του 1967 ο Βασίλης Φίλιας οργάνωσε μαζί με άλλους διανοουμένους την αντιστασιακή οργάνωση Δημοκρατική Άμυνα.
Τον Ιούνιο του 1968 συνελήφθη από την Ασφάλεια και οδηγήθηκε στις Φυλακές Αβέρωφ.
Τον Μάιο του 1969 δικάζεται από το Έκτακτο Στρατοδικείο σε κάθειρξη 18,5 ετών. Με την αμνηστία του 1973 αφέθηκε ελεύθερος.

Το 1974 διορίστηκε γενικός διευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, όπου παρέμεινε επικεφαλής του κέντρου μέχρι το 1981.
Το 1975 διορίστηκε εντεταλμένος υφηγητής Κοινωνιολογίας στην Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και το 1977 εκλέχθηκε καθηγητής.
Τον Ιούνιο του 1975 διαγράφτηκε από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Από το 1975 συνεργαζόταν με την Ελευθεροτυπία μέχρι το 1986 και συνεξέδιδε το περιοδικό Οικονομία και κοινωνία.

Από το 1977 δίδασκε στη Σχολή Ελευθέρων Σπουδών Εργαστήρι Δημοσιογραφίας.
Από το 1978 έως το 1987 έδινε διαλέξεις σε όλη την Ελλάδα στα πλαίσια του Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστημίου, θεσμού που σύστησε το Υπουργείο Παιδείας.
Το 1980 ο Υπουργός Υγείας Σπυρίδων Δοξιάδης του ανέθεσε τον συντονισμό της ομάδας μελέτης για την οργάνωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Το 1980 έως το 1981 διατέλεσε πρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Από το 1982 διατέλεσε πρόεδρος του Εφορευτικού συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας.
Διατέλεσε ακόμη πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας (1985-1989).

Στις εκλογές του 1985 συμμετείχε ως υποψήφιος συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ σε μη εκλόγιμη θέση.
Το φθινόπωρο του 1985 ίδρυσε μαζί με άλλους τον φορέα Λαϊκή Αγωνιστική Ενότητα.
Το 1986, διαφοροποιούμενος από τη φιλοκυβερνητική γραμμή της Ελευθεροτυπίας, αποχώρησε και συνεργάστηκε ως σχολιογράφος στην εφημερίδα Πρώτη από 1986 έως το 1988, οπότε διέκοψε τη συνεργασία του με αυτήν και άρχισε τη συνεργασία του με την εφημερίδα Έθνος.
Στις εκλογές του Ιουνίου του 1989 συμμετείχε ως υποψήφιος του Συνασπισμού στη Β' Αθηνών.
Τον Ιούλιο του 1989 διορίστηκε πρόεδρος του Δ.Σ. της Ολυμπιακής Αεροπορίας μέχρι το τέλος του 1992.
Από το 1991 ήταν υπεύθυνος της ελληνικής έκδοσης του διεθνούς περιοδικού Ο Σοσιαλισμός του Μέλλοντος.

Ήταν νυμφευμένος από το 1967 με τη νομικό Ελένη Παπακωνσταντίνου.

Πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου 2018.
 

ΡΗΓΑΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Ρήγας Ρηγόπουλος γεννήθηκε στην Κυπαρισσία, στις 22 Οκτωβρίου 1929 και ήταν καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών.

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών φυσικές επιστήμες και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Βρετανία.
Το 1954 εγκαταστάθηκε στην Ελβετία εργαζόμενος στο CERN.
Το 1964 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου προσλήφθηκε στη θέση του Τομ Υψηλάντη στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» ως ένας από τους πρώτους πυρηνικούς φυσικούς.
Το 1970 εξελέγη τακτικός Καθηγητής στην Β' έδρα Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου παρέμεινε μέχρι το 1982, οπότε και αποχώρησε οικειοθελώς.

Την περίοδο 1978 - 1980 διετέλεσε κοσμήτορας της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών.
Υπήρξε σύμβουλος του Ο.Η.Ε. για θέματα ενέργειας.

Πέθανε στην Αθήνα, στις 27 Οκτωβρίου 2004  από καρκίνο και κηδεύτηκε στις 30 Οκτωβρίου  στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Προς τιμή του μία πτέρυγα στο Πανεπιστήμιο Πατρών φέρει το όνομά του.
Ήταν παντρεμένος με την Ελβετίδα Jeane-Marie Chevallier, με την οποία απέκτησε ένα γιο.
 

ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ
 

Ο Μάνος Λοΐζoς ήταν Έλληνας συνθέτης, ένας από τους σημαντικότερους της εποχής του.

Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1937 στην Αλεξάνδρεια (ή σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες στη Λάρνακα και λίγο αργότερα μετανάστευσαν οικογενειακώς στην Αίγυπτο, προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης.

Είχε κυπριακή και ελλαδίτικη καταγωγή.
Ο πατέρας του καταγόταν και ήταν κάτοικος των Αγιών Βαβατσινιάς -χωριό της επαρχίας Λάρνακας- και η μητέρα του, Δέσποινα Μανάκη, καταγόταν από τη Ρόδο.
Από μικρή ηλικία ασχολείται με τη μουσική: στην ηλικία των επτά ετών μελετά βιολί, αρχικά ερασιτεχνικά κι έπειτα στο Εθνικό Ωδείο της Αλεξάνδρειας.

Αφού αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο το 1955, ήλθε στην Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει.
Αρχικά γράφτηκε στην Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά στις αρχές του 1956 την εγκαταλείπει με σκοπό να φοιτήσει στην Ανωτάτη Εμπορική.
Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα φοιτά στην Σχολή Βακαλό, θέλοντας να σπουδάσει ζωγραφική.
Το 1960 εγκαταλείπει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και εργάζεται περιστασιακά προκειμένου να επιβιώσει: άλλοτε ως σερβιτόρος, άλλοτε ως γραφίστας σε διαφημιστικές εταιρείες, άλλοτε ως μουσικός σε μπουάτ.

Ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Στα τέλη του 1961 αρχές του 1962 συμμετέχει σε μια πρωτοβουλία συγκρότησης του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής.
Την άνοιξη του 1962 χρησιμοποιείται από τον Μίκη Θεοδωράκη ως διευθυντής της χορωδίας του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής στις παραστάσεις της Όμορφης Πόλης.
Ο Μάνος Λοΐζος φιλοξενείται στο σπίτι της πρώην συζύγου του καθηγητή των γαλλικών που είχε στην Αλεξάνδρεια, της Διδούς Πετροπούλου, η οποία εργαζόταν στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας.
Αυτή θα συστήσει τον νεαρό μουσικό στον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μεσολαβεί στη δισκογραφική εταιρεία Φιντέλιτυ.
Το 1962 ηχογραφεί το πρώτο του σαρανταπεντάρι Το τραγούδι του δρόμου, σε στίχους Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και ερμηνεία από τον Γιώργο Μούτσιο.

Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο Μάρω Λήμνου.
Μαζί της αποκτά και μία κόρη, τη Μυρσίνη.
Όταν επιβλήθηκε η Χούντα των Συνταγματαρχών έφυγε για την Αγγλία, τον Σεπτέμβριο του 1967, για να επιστρέψει πάλι στην Ελλάδα στις αρχές της επόμενης χρονιάς.
Το 1971 γνωρίζει τη δεύτερη σύζυγό του, την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη.
Το 1972 θα αποτελέσει ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ), που συστήνεται για την καταπολέμηση της κασετοπειρατείας και της λογοκρισίας.
Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973 θα συλληφθεί στο σπίτι του στο Χολαργό και θα κρατηθεί για δέκα ημέρες.
Το 1978 θα παντρευτεί την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη και την ίδια χρονιά θα γίνει πρόεδρος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος.

Τον Οκτώβριο του 1981 μπήκε στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και στο τέλος του χρόνου ταξίδεψε στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις.
Στις 8 Ιουνίου του 1982 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύτηκε για ένα μήνα σε νοσοκομείο.
Τον Αύγουστο ταξίδεψε για νοσηλεία στη Μόσχα, όπου στις 7 Σεπτεμβρίου υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο.

Απεβίωσε δέκα ημέρες αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982, σε ηλικία 44 ετών.
Κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 25 Σεπτεμβρίου.

Συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Φώντα Λάδη και τον Γιάννη Νεγρεπόντη και Δημήτρη Χριστοδούλου στους στίχους και με τους ερμηνευτές Στέλιο Καζαντζίδη, Μαρία Φαραντούρη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Χαρούλα Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή, Δήμητρα Γαλάνη, Λίτσα Διαμάντη, Σταμάτη Κόκοτα, Μαρινέλλα, Ελένη Ροδά, Μαρίζα Κωχ, Κώστα Σμοκοβίτη, Αλέκα Μαβίλη, Αλέκα Αλιμπέρτη κ.ά.
Τελευταίος δίσκος του ήταν τα "Γράμματα στην Αγαπημένη" σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου.

To 2007 χαρακτηρίστηκε από τον μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου τιμώντας τα 70 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 χρόνια από τον θάνατό του.
 

ΤΙΜΟΣ ΠΕΡΛΕΓΚΑΣ

Ο Τίμος Περλέγκας  ήταν Έλληνας ηθοποιός.

Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1938 στην Πάτρα ως Τιμολέων Περλέγκας.

Σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και έπαιξε ποδόσφαιρο στον Πατρέα.
Ήρθε στην Αθήνα το 1955 και γράφτηκε στη Σχολή Σταυράκου για να γίνει ηθοποιός.
Δάσκαλοί του υπήρξαν ο Μάνος Κατράκης, ο Νίκος Τζόγιας και ο Γιώργος Θεοδοσιάδης.

Πρωτοεμφανίστηκε στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», όπου παρέμεινε ενάμιση χρόνο, στους "Πέρσες" και ύστερα περιόδευσε στην Ευρώπη με τους "Όρνιθες" του Αριστοφάνη.
Στη συνέχεια πήγε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος όπου έμεινε δύο χρόνια.

Υπήρξε Μέλος του ΚΚΕ από το 1975.
Μετά τη μεταπολίτευση έγινε γραμματέας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η.).
Υπήρξε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος (ΠΟΘΑ). Επίσης ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αμαρουσίου.

Πέθανε στις  19 Απριλίου 1993 από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Βρέθηκε νεκρός σε παγκάκι, όπου στάθηκε καθώς αισθάνθηκε αδιαθεσία, κάτω απ' τον σταθμό του ηλεκτρικού στο Μαρούσι.
Είχε βγει κάποιο βράδυ από το σπίτι του κοντά στον σταθμό για να αγοράσει καπνό για την πίπα του.
Όταν οι δικοί του συνειδητοποίησαν ότι αργούσε να επιστρέψει άρχισαν να τον αναζητούν.
Βρέθηκε την επομένη το πρωί από καθαριστή.
Όταν πέθανε, ήταν πρωταγωνιστής της τηλεοπτικής σειράς Τμήμα ηθών.
Το επεισόδιο που προβλήθηκε μετά τον θάνατό του αφιερώθηκε στη μνήμη του.
Γιος του είναι ο ηθοποιός Γιάννος Περλέγκας.

Συνεργάστηκε πέντε χρόνια με το θίασο Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου.

Στον κινηματογράφο συμμετείχε σε πολλές ταινίες όπως στη Μαντώ Μαυρογένους, Μια γυναίκα στην Αντίσταση κ.ά.
Η συμμετοχή του στην τηλεόραση ήταν εξ ίσου σημαντική.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ

Ο Βασίλης Μαγγίνας γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 22 Οκτωβρίου 1949 και υπήρξε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, πρώην Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας.

Είχε καταγωγή από τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ήταν δικηγόρος.

Μεταξύ 1977-1981 διετέλεσε Γενικός Διευθυντής τού ΟΓΑ.
Κατά το 1992-1993 ήταν Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη.
Εκλέχθηκε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας το 1993.
Το 1995 εκλέχθηκε αντιπρόεδρος τού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Kόμματος στη Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση και στο Συμβούλιο τής Ευρώπης και επανεκλέχθηκε το 1999.
Μεταξύ 1995-1996 ήταν εκπρόσωπος τύπου τής Νέας Δημοκρατίας, όταν αρχηγός της ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ.
Επανεκλέχθηκε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας στις εκλογές του 1996 και του 2004.
Το 2006 διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας.
Τον Απρίλιο του 2007, μετά την παραίτηση τού Σ. Τσιτουρίδη, διορίστηκε Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας.
Μετά τις εκλογές του 2007, οπότε επανεκλέχθηκε βουλευτής, διορίστηκε και πάλι Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας στην νέα κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή.
Στις 15 Δεκεμβρίου 2007 παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας μετά από δημοσιεύματα του Τύπου σχετικά με την πολεοδομική νομιμότητα της οικίας του και την θέση του ανέλαβε η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά.

Πέθανε στις 6 Μαρτίου 2015, από σηψαιμία.
 

ΤΖΟΥΣ ΕΥΕΙΔΗ

Η Τζόυς Ευείδη είναι Ελληνίδα κωμική ηθοποιός.

Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1961στο Μόντρεαλ του Καναδά από γονείς Έλληνες μετανάστες και πέρασε εκεί τα παιδικά της χρόνια.

Μετά την ενηλικίωσή της, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα.
Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε το 1985, όπου συμμετείχε σε κάποιες σειρές της ΕΡΤ.
Το 1987 πρωταγωνίστησε σε μια παραγωγή της Κρατικής Τηλεόρασης για παιδιά, με τίτλο Του κουτιού τα παραμύθια, μαζί με αξιόλογους ηθοποιούς, όπως η Έφη Παπαθεοδώρου, ο Τάσος Κωστής και ο Παύλος Χαϊκάλης.
Την ίδια χρονιά έκανε ένα guest στο 9ο επεισόδιο της σειράς Το κανάλι της Βαγγελίτσας, συνολικής διάρκειας 13 επεισοδίων.

Το 1989, με την έναρξη της ιδιωτικής τηλεόρασης, έκανε μια σύντομη εμφάνιση στη σειρά Οι αυθαίρετοι, ενώ ένα χρόνο αργότερα συμμετείχε σε μερικά επεισόδια της επιτυχημένης σειράς Οι τρεις χάριτες.
Το διάστημα 1990-1992 είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και στην κωμική σειρά του MEGA, Το ρετιρέ, το οποίο σημείωσε τεράστια επιτυχία.
Τη σεζόν 1992-1993 πρωταγωνίστησε σε άλλη μια παραγωγή της ΕΡΤ, τη σειρά Εξ αδιαιρέτου, μαζί με τους Βάνα Παρθενιάδου, Αλέξανδρο Μυλωνά και Νίκο Αλεξίου.
Η σειρά δεν είχε τα αναμενόμενα νούμερα τηλεθέασης και μπορεί να θεωρείται συχνά ότι ήταν μια σειρά «πρόγονος» του Κωνσταντίνου και Ελένης (το σενάριο υπέγραφε πάλι η Άννα Χατζησοφιά), δεν κατάφερε όμως να αγαπηθεί από τον κόσμο και πλέον, οι περισσότεροι θεωρούν το Κωνσταντίνου και Ελένης μια από τις καλύτερες ελληνικές σειρές όλων των εποχών.

Η Τζόυς μάλιστα, είχε εμφανιστεί σε ένα επεισόδιο αυτής της σειράς (σε σενάριο των Ρώμα-Χατζησοφιά), ίσως διότι λίγα χρόνια πριν, από το 1993 έως το 1996, πρωταγωνιστούσε στην επίσης κορυφαία σειρά Οι μεν και οι δεν, μαζί με τον Χάρη Ρώμα, την Άννα Κουρή και τον Στέλιο Μάινα.
Και αυτή η σειρά θεωρείται από τις καλύτερες στην ιστορία της ιδιωτικής τηλεόρασης και μάλιστα έφτασε συνολικά τα 110 επεισόδια.
Σημαντική δουλειά για την Τζόυς αποτέλεσε και Το καφέ της Χαράς του 2003-2006.
Από το 2013 έως το 2017 συμμετείχε στο Μπρούσκο.
Το 2020 παίζει στο 4ο κύκλο του Καφέ της Χαράς.