My Bonjour

ΚΩΣΤΗΣ ΚΟΤΖΙΑΣ

Ο Κωστής Κοτζιάς ήταν Έλληνας πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας.

Γεννήθηκε το 1921 στην Αθήνα, πρωτότοκος γιος του Παναγιώτη Κοτζιά από τη Δημητσάνα και της Ξένης το γένος Αλεξανδροπούλου από τη Χαλκίδα.

Αδερφός του είναι ο επίσης συγγραφέας Αλέξανδρος Κοτζιάς.
Η οικογένεια Κοτζιά ήταν εύπορη, καταστράφηκε όμως οικονομικά κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς είχε προηγηθεί και ο θάνατος του πατέρα ήδη από το 1936.
Τέλειωσε το Γυμνάσιο στο Λεόντειο Λύκειο και γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διέκοψε όμως τις σπουδές του στον τελευταίο χρόνο και μετά από μια περίοδο ενασχόλησης με οικοδομικές επιχειρήσεις από κοινού με τον αδερφό του, στράφηκε στη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία.
Αν και σπούδασε γιατρός, σταμάτησε τις σπουδές του και μαζί με τον αδελφό του εργάστηκε ως οικοδόμος για κάποιο χρονικό διάστημα.
Τελικά αφοσιώθηκε στα γράμματα.

Ήταν μέλος του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ κατά την περίοδο της Κατοχής και της αντίστασης και ιδρυτικό Μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών (1943) και αργότερα ενεργό μέλος της αριστεράς.
Έπειτα από την κατάληψη της εξουσίας από τη χούντα των συνταγματαρχών του Γεωργίου Παπαδόπουλου το 1967 ο Κοτζιάς έφυγε στη Ρωσία Εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου έγραφε και ανέπτυξε και πολύ πλούσια πολιτική και αντιδικτατορική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί μέχρι την μεταπολίτευση και την πτώση της η ελληνική ιθαγένεια.
Μετά το 1974 η ζωή του μοιράστηκε ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Ρωσία.

Πέθανε στη Μόσχα, στις 5 Νοεμβρίου 1979 από γαστρορραγία ή διάτρηση στομάχου.

Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία με το θεατρικό έργο Το ξύπνημα (1946).

Στη συνέχεια (1947) συνεργάστηκε με την Ομάδα των Νέων Λογοτεχνών στην έκδοση του περιοδικού Θεμέλιο.
Ο ίδιος ο Κοτζιάς συνίδρυσε το «Ρεαλιστικό Θέατρο» (1949) μαζί με τον Γιώργο Γιαννίδη και εργάστηκε επίσης ως σκηνοθέτης του (στην παράσταση Σχολείο γυναικών του Μολιέρου).
Το 1957 κυκλοφόρησε τον Καπνισμένο Ουρανό, που απέσπασε το πρώτο βραβείο πεζογραφίας από τον Δήμο Αθηναίων.
Ό Κοτζιας το 1946 συνεργάστηκε με το περιοδικό του Δημήτρη Φωτιάδη Ελεύθερα Γράμματα.
Ανέλαβε τη στήλη της θεατρικής κριτικής στις εφημερίδες Δημοκρατική (1950) και Δημοκρατικός (1951).
Παράλληλα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία: έγραφε κριτική θεάτρου, και μετά το 1974 και την μεταπολίτευση ήταν ανταποκριτής του Ριζοσπάστη στη ρωσική πρωτεύουσα.
Επίσης συνεργάστηκε και με τις εφημερίδες Ανεξάρτητος Τύπος και Αυγή και με το περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης.

Ό Κοτζιάς θεωρείται ό σημαντικότερος εκπρόσωπος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στην Ελλάδα.
Ή ιδεολογία του Κοτζιά άσκησε μεγάλη επιρροή στο συγγραφικό του έργο, το οποίο κυρίως πραγματεύεται κυρίως την ζωή και τους αγώνες της εργατικής τάξης στην μεταπολεμική Αθήνα.
 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Α. Σταυρόπουλος  ήταν Έλληνας νομικός.
Υπηρέτησε στα Ηνωμένα Έθνη και χρημάτισε υφυπουργός Εξωτερικών.

Γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1905 στην Αθήνα, γιος του Άγγελου Σταυρόπουλου.

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εν συνεχεία έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο London School of Economics.
Υπηρέτησε ως αντιπρόσωπος του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ στην Κορέα από το 1950 ως το 1951 και εν συνεχεία ως νομικός σύμβουλος του ΟΗΕ (από το 1952 ως το 1974).
Έφθασε μέχρι το βαθμό του αναπληρωτή γενικού γραμματέα του Οργανισμού.

Στις εκλογές του 1974 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με τη Νέα Δημοκρατία.

Ήταν υφυπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Καραμανλή την περίοδο 12 Μαρτίου 1975 - 28 Νοεμβρίου 1977.
Το 1980 του απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο Νταγκ Χάμερσκελντ.

Απεβίωσε στις  5 Νοεμβρίου 1984 και κηδεύτηκε στις 6 Νοεμβρίου, από τον ιερό ναό των Αγίων Θεοδώρων του Πρώτου Νεκροταφείου.
 

ΑΝΤΝΗΣ ΔΡΟΣΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Αντώνης Δροσογιάννης ήταν Έλληνας αντιστράτηγος του Στρατού Ξηράς και πολιτικός

Γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1922 στη Δάφνη Φθιώτιδας.

Προερχόταν από φιλοβασιλική οικογένεια, πολλά μέλη της οποίας ήταν αξιωματικοί του Στρατού, αν και ο ίδιος αργότερα έγινε θαυμαστής του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το 1939 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) από την οποία εσπευσμένα βγήκε ως δευτεροετής εύελπις τον Οκτώβριο του 1940 με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Αρχικά ανέλαβε την εκπαίδευση Δωδεκανήσιων εθελοντών, αλλά στη συνέχεια προωθήθηκε στο μέτωπο και έλαβε μέρος στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου αρχικά κατετάγη στην 2η ελληνική ταξιαρχία και στη συνέχεια στον Ιερό Λόχο.
Ως ιερολοχίτης έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις Τύνηδος και Σαχάρας, ενώ το 1944 έπεσε με αλεξίπτωτο διαδοχικά σε Χίο, Σάμο και Μύκονο συμμετέχοντας στην κατάληψη και απελευθέρωσή τους.
Επίσης συμμετείχε σε πολλές επιχειρήσεις του εμφυλίου πολέμου ως διοικητής του 62ου Λόχου Καταδρομών.
Μετά το τέλος του εμφυλίου έγινε εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων, υπηρέτησε στην ΕΣΑ και διετέλεσε διοικητής της Γ΄ Μοίρας Καταδρομών στη Χίο και της Ε΄ Μοίρας Καταδρομών στη Δράμα, την οποία ο ίδιος δημιούργησε.

Το 1955 έγινε διοικητής του τότε ΚΕΜΚ (Κέντρον Εκπαιδεύσεως Μονάδων Καταδρομών), παραμένοντας έως το 1958.
Στη συνέχεια αποφοίτησε από τη Σχολή Πολέμου, και υπηρέτησε ως επιτελάρχης της τότε Διοίκησης Καταδρομών Βορρά στη Θεσσαλονίκη, στην τότε Διοίκηση Καταδρομών του ΓΕΣ (σήμερα Διεύθυνση Ειδικών Δυνάμεων) και στο ΓΕΕΘΑ ως διοικητής της τότε Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΕΕ).

Όταν έγινε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, ο Δροσογιάννης αποστρατεύθηκε και συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα, επανερχόμενος στο στράτευμα το 1974, για να αποστρατευθεί οριστικά ως υποστράτηγος. Αργότερα ονομάστηκε επίτιμος αντιστράτηγος.

Μετά την αποστρατεία του είχε αναλάβει να οργανώσει την προσωπική ασφάλεια του Ανδρέα Παπανδρέου.
Από το 1981 έως το 1985 συμμετείχε στην κυβέρνηση ως εξωκοινοβουλευτικός. Στις εκλογές του 1985 εξελέγη βουλευτής ΠΑΣΟΚ Φθιώτιδας και επανεξελέγη στις εκλογές του 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990 και του 1993.

Ο Αντώνης Δροσογιάννης πέθανε στις 5 Νοεμβρίου 2006.
 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΒΒΑΣ

Ο Γεώργιος Λάββας ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας και αρχαιολόγος.

Γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1935 στη Ρηχειά Λακωνίας και σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο Αθηνών και αρχιτεκτονική στο ομοσπονδιακό πολυτεχνείο της Ζυρίχης.

Δίδαξε σε διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού, ενώ χρημάτισε καθηγητής της αρχιτεκτονικής μορφολογίας, ρυθμολογίας και ιστορίας της αρχιτεκτονικής στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο και ιστορία της τέχνης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.
Ως εμπειρογνώμων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων πραγματοποίησε πολλές ανασκαφές.

Το 2003 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών ενώ ήταν πρόεδρος της ελληνικής εταιρίας ιστορίας της πόλης και της πολεοδομίας, καθώς και μέλος σε διαφόρους επιστημονικούς συλλόγους.
Είχε συγγράψει την Επίτομη ιστορία της αρχιτεκτονικής, με έμφαση στον 19ο και 20ό αιώνα (2002).

Απεβίωσε στις 5 Νοεμβρίου 2006 και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο Αναστάσεως στον Πειραιά.
 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος γεννήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1953 και ήταν Έλληνας επιχειρηματίας, δικηγόρος και παλαίμαχος αθλητής του Παναθηναϊκού στην ξιφασκία

Ήταν απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ιδρυτής της δικηγορικής εταιρείας «Βγενόπουλος και συνεργάτες», ενώ στη σταδιοδρομία του διετέλεσε μεταξύ άλλων Διευθυντής Ανθρωπίνου Δυναμικού στην "Thenamaris Shipping".
Ήταν εκτελεστικός πρόεδρος στον όμιλο Marfin Investment Group και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του «Διαγνωστικό και Θεραπευτικό Κέντρο Αθηνών Υγεία ΑΕ» και της Marfin Popular Bank.

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος διατέλεσε εκτελεστικός πρόεδρος του Marfin Investment Group (ΜΙG), το οποίο μεταξύ άλλων ελέγχει το 89% της Vivartia (Δέλτα Α.Ε., Μπαρμπα-Στάθης & Goody's - Everest), το ιδιωτικό νοσοκομείο Υγεία και τα μαιευτήρια Μητέρα και Λητώ, την Attica Holdings που κατέχει τα SuperFast Ferries και τα Blue Star Ferries, το Hilton Cyprus, τη Singular Logic, κ.ά.
Τη θέση του εκτελεστικού προέδρου την ανέλαβε τον Ιούνιο του 2008, αφήνοντας τη θέση του εκτελεστικού αντιπροέδρου που κατείχε έως τότε.
Στις 12 Ιουλίου 2016 το Δ.Σ. της MIG αποφάσισε ευρείες αλλαγές στη διοίκηση του ομίλου με την αντικατάσταση του Ανδρέα Βγενόπουλου από τη θέση του προέδρου.
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος παρέμεινε απλό –μη εκτελεστικό– μέλος.
Στις 14 Ιουλίου 2016 ανέλαβε πρόεδρος -μη εκτελεστικό μέλος- στο Δ.Σ. του νοσοκομείου "Υγεία".

Τον Ιανουάριο του 2008 προχώρησε στην δημιουργία της Παναθηναϊκής Ενωτικής Κίνησης (ΠΕΚ), με σκοπό την πολυμετοχικότητα ή την εξαγορά της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και την ενίσχυση του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού.

Απεβίωσε το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016, στις 03:30, από καρδιακή ανακοπή, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε το νοσοκομείο «Υγεία» του οποίου ήταν πρόεδρος.