My Bonjour

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΚΑΡΒΕΛΑΣ

Ο Φίλιππος Καρβελάς  ήταν Έλληνας αθλητής της γυμναστικής.
Ήταν από τους πρωτοπόρους αθλητές μαζί με τους Ι. Χρυσάφη και τον Ι. Φωκιανό που δίδαξαν σουηδική γυμναστική σε αντίθεση με το Γερμανικό σύστημα πού ίσχυε στην Ελλάδα τότε.

Γεννήθηκε το 1877 στην Αθήνα και καταγόταν από παλιά γηγενή οικογένεια με προσφορά στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821.

Μετά το τέλος των γυμνασιακών του σπουδών γράφεται στη σχολή γυμναστών όπου αργότερα δίδασκε και ο ίδιος γυμναστική σε σχολεία της Αττικής.
Το 1899 με κρατική υποτροφία μετέβη στη Σουηδία και διδάχτηκε το Σουηδικό σύστημα γυμναστικής.
Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 που έγιναν στην Αθήνα ενώ ακόμα ήταν σπουδαστής πήρε μέρος στη γυμναστική με την ομάδα του Εθνικού Γ.Σ. Αθηνών. Στο ομαδικό του δίζυγου ήταν τρίτος μαζί με τους Ι. Χρυσάφη, Ι. Μητρόπουλο και Δ. Λούνδρα, είχε συμμετάσχει και στους παράλληλους ζυγούς χωρίς να διακριθεί. Το καλοκαίρι του 1909 κλήθηκε μαζί με τον Ι. Χρυσάφη από το Υπουργείο παιδείας να διδάξουν το νέο σύστημα (Σουηδικό).

Το 1929 μετά από προσπάθειες δικές του και του Χρυσάφη ψηφίστηκε ο νόμος 4371 που έβαζε τη φυσική αγωγή στα σχολεία.
Το 1932 ήταν ο συνεργάτης του Χρυσάφη όταν αυτός ανέλαβε διευθυντής φυσικής αγωγής στο υπουργείο παιδείας.

Πέθανε στην Αγία Παρασκευή της Αθήνας στις 7 Νοεμβρίου 1952.
 

ΑΓΙΣ ΣΤΙΝΑΣ

Ο Άγις Στίνας (πραγματικό όνομα Σπύρος Πρίφτης) ήταν πολιτικό στέλεχος του ΚΚΕ και στη συνέχεια του τροτσκισμού.
Στη διάρκεια της Κατοχής ήταν υπέρμαχος του ντεφαιτισμού.
Στο τέλος της ζωής του ήταν κοντά στον αναρχισμό.

Γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτύλας της Κέρκυρας το 1900.

Ανήκε σε ευκατάστατη οικογένεια αλλά ξόδεψε την περιουσία του στην πολιτική του δράση.
Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Μέση Εμπορική Σχολή, στην ηλικία των 14-15 ετών, ήρθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες, συμμετέχοντας στη νεολαία της Σοσιαλιστικής Ομάδας της Κέρκυρας.
Από 18 χρονών, όπως λέει ο ίδιος, αφιέρωνε τον εαυτό του στο απελευθερωτικό κίνημα της εργατικής τάξης.
Το Μάιο του 1920, κλείνοντας τα 20, έχει το δικαίωμα να εγγραφεί επισήμως στο ΣΕΚΕ.
Η ομάδα στην οποία συμμετείχε ήταν ένας από τους συνιδρυτικούς πυρήνες στην ίδρυση του ΣΕΚΕ, το 1918, ενώ ήταν από τα πιο δραστήρια στελέχη προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ως μέλος του κόμματος έδρασε στο Μικρασιατικό Μέτωπο και κατά τα γεγονότα της Ανατολικής Θράκης.

Στη συνέχεια ανελίχθηκε μέσα στην ιεραρχία του κομμουνιστικού κόμματος ως ένα σημαντικό στέλεχος.

Πριν ακόμη από την έξοδό του από το ΚΚΕ είχε σχέση με την Λενινιστική Αντιπολίτευση του ΚΚΕ (ΛΑΚΚΕ), φράξια στον αρχειομαρξισμό, στην οποία γίνεται στέλεχος και διαγράφεται λόγω του ότι έθετε ζητήματα δημιουργίας κομμάτων που δεν θα κάνουν αντιπολίτευση στο ΚΚΕ αλλά θα έχουν ανεξάρτητη δράση.

Στη Δικτατορία του Μεταξά η οργάνωσή του συνέχισε τη δράση της εκδίδοντας παράνομα εφημερίδα και προκηρύξεις.

Με την βοήθεια του Μητροπολίτη Καρύστου Παντελεήμονα, ο Άγις Στίνας απέδρασε από την Εύβοια όπου είχε μεταχθεί και στη συνέχεια πήγε στην Αθήνα όπου συμμετείχε μαζί με ελεύθερους συντρόφους του στην ανασυγκρότηση της ομάδας του.

Ο Στίνας επιχείρησε να ανασυστήσει την οργάνωση του Εργατικό Μέτωπο, με θέσεις οι οποίες ήταν σε άμεση αναλογία με αυτές του Καστοριάδη που εκφράστηκαν στο σχήμα του "Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα".
Ενώ στις "Αναμνήσεις" του ο Στίνας θα ισχυριστεί ότι ενδεχομένως ουδέποτε υπήρξε τροτσκιστής.
Το 1958 αρχίζει να αποδέχεται τη θεώρηση που έκανε από το 1944-45 ο Καστοριάδης, για τα καθεστώτα του ανατολικού μπλοκ ως ολοκληρωτικά.

Εκείνη την εποχή έκανε κριτική στην ΕΔΑ ως όχημα του Ρώσικου ιμπεριαλισμού. Παράλληλα, το 1958 ασχολήθηκε με τη μετάφραση βιβλίων και το 1965 συμμετείχε και στη βραχύβια ομάδα Νέο Ξεκίνημα με την οποία εξέδιδε την εφημερίδα Εργατικό Μέτωπο, από όπου άσκησε κριτική στην πολιτική της ΕΔΑ.

Μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών έδινε ομιλίες και συνεντεύξεις.

Πέθανε στις 6 Νοεμβρίου 1987, μετά από αποτυχημένη χειρουργική επέμβαση στα μάτια.

Παρότι οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει για την κρισιμότητά της, λόγω του ότι έπασχε από σάκχαρο, ο ίδιος επέμενε στην πραγματοποίησή της, λέγοντας "τι να την κάνω τη ζωή, άμα δεν μπορώ να διαβάζω".
Στο τέλος της ζωής του ο Άγις Στίνας ήταν κοντά στον αναρχικό χώρο ενώ έχει κύρος στον σημερινό αναρχικό και αυτόνομο χώρο, ένα κομμάτι του οποίου τον θεωρεί πρόδρομο του.
 

ΣΜΑΡΩ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ

Η Σμάρω Στεφανίδου γεννήθηκε στην Αθήνα, στις  4 Σεπτεμβρίου 1913 και ήταν Ελληνίδα ηθοποιός.

Ήταν Μικρασιάτισσα από τους γονείς και τους παππούδες της.
Τελείωσε την Εμπορική Σχολή στην Αθήνα και έμαθε ξένες γλώσσες και πιάνο. Από πολύ μικρή έπαιζε θέατρο και έκανε παραστάσεις στα παιδιά.
Κρυφά από τους γονείς της εργαζόταν και χρηματοδοτούσε τις σπουδές της στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, καθώς οι γονείς της ήταν αρνητικοί στο να γίνει ηθοποιός.

Μετά την αποφοίτησή της από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, το 1936, την πήρε στο θίασό της η Μαρίκα Κοτοπούλη.
Ακολούθησε η συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έπειτα με την Κατερίνα Ανδρεάδη και από το 1952 ήταν βασική καρατερίστα στον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη, δίπλα στον οποίο έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1960.
Μετά υπήρξε τακτικό στέλεχος του θιάσου του Δημήτρη Χορν.

Συνεργάστηκε επίσης με την Έλλη Λαμπέτη, τον Λάμπρο Κωσταντάρα, τον Γιάννη Φέρτη, την Ξένια Καλογεροπούλου, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Στέφανο Ληναίο, τον Γιάννη Γκιωνάκη, τον Νίκο Κούρκουλο, τον Γιάννη Βόγλη, τον Αντώνη Αντύπα και πολλούς άλλους.

Σταθμός της καριέρας της ήταν η Εκάβη στο έργο «Τρωάδες» του Ευριπίδη στο Θέατρο της οδού Καπλανών και στους Δελφούς, σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσαρούχη. Στην Ακαδημία Τσαρούχη, όπως τη λέει η ίδια, έμαθε πολλά και σοφά πράγματα.

Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951, με την ταινία του Γιώργου Ζερβού Τα τέσσερα σκαλοπάτια.
Από τότε έλαβε μέρος σε πολλές ταινίες, μεταξύ των οποίων διασκευές θεατρικών έργων στα οποία είχε εμφανιστεί.
Ενεργή είναι επίσης η παρουσία της στο ραδιόφωνο με σειρές, θεατρικά έργα και αναγνώσεις μυθιστορημάτων, όπως η ραδιοφωνική μεταφορά του μυθιστορήματος Το τρίτο στεφάνι, του Κώστα Ταχτσή, που μεταδόθηκε σε 78 συνέχειες από το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ το 1979, σε διασκευή και ραδιο-σκηνοθεσία του Γιώργου Παυριανού ερμηνεύοντας το ρόλο της Εκάβης δίπλα στη Νίνα της Ρένας Βλαχοπούλου.

Παντρεύτηκε τον τραγουδιστή / κομπέρ Βάσο Σεϊτανίδη (1913-1965), από τον οποίο απέκτησε μια κόρη, τη Λήδα-Ειρήνη (γνωστή ως Λήδα Shantala).

Η Σμάρω Στεφανίδου μαζί με την κόρη της, το φθινόπωρο του 2003 αποπεράτωσαν το Shantom, Πολυχώρο Πολιτισμού και Τεχνών Σμάρω Στεφανίδου-Λήδα Shantala, στο Χαλάνδρι, που στεγάζει μαθήματα, σεμινάρια (χορού, γιόγκα, πολεμικών τεχνών, θεάτρου, εναλλακτικών θεραπειών κ.ά),
και παραστάσεις, αλλά και όλων των ειδών πολυ-πολιτισμικές εκδηλώσεις.

Πέθανε στην Αθήνα, στις 7 Νοεμβρίου 2010.