My Bonjour

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΠΑΛΚΟΣ

Ο Βασίλειος Μπάλκος ήταν Έλληνας θεολόγος και πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε βουλευτής Πρέβεζας, Δήμαρχος Πρέβεζας, Νομάρχης Ηλείας, Νομάρχης Φλώρινας και Νομάρχης Κεφαλονιάς.

Γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1874 και καταγόταν από καλή οικογένεια της πόλης.

Σπούδασε θεολογία στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την οποία αποφοίτησε το 1895.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και ως κληρικός, διορίστηκε διευθυντής των Ελληνικών σχολείων της Ρουμανίας.
Εκεί αγάπησε τη δασκάλα Ματρώνα, την οποία παντρεύτηκε χωρίς να αποκτήσουν απογόνους.

Το 1903 πήγε στο Μοναστήρι (Μπίτολα) ως αντιπρόσωπος του Μακεδονικού Κομιτάτου.
Εκεί γνωρίστηκε και συνδέθηκε με στενή φιλία με τον Δημήτριο Λαμπράκη, εκδότη κατόπιν της εφημερίδας το Βήμα.

Το 1911 επέστρεψε στη γενέτειρά του, Πρέβεζα.
Το 1912-13 διετέλεσε διοικητικός Επίτροπος του Καζά Μαργαριτίου.
Το 1913 απέβαλε τα ράσα και έγινε θερμός οπαδός του Ελευθέριου Βενιζέλου. Εκλέχτηκε βουλευτής Πρέβεζας το 1917-1920 και 1920-1922.
Διορίστηκε Δήμαρχος Πρέβεζας το 1923 και εκλέχτηκε δήμαρχος τις ίδιας πόλης το 1924, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1929.

Στις 7 Μαΐου του 1930 ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον διόρισε, μετά από υπόδειξη του Δημητρίου Λαμπράκη, νομάρχη Ηλείας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 3 Οκτωβρίου 1930.
Διορίστηκε νομάρχης Φλώρινας από το 1930 μέχρι το 1932, και Καστοριάς το 1933.
Το 1934 εκλέχθηκε και πάλι δήμαρχος της Πρέβεζας και παρέμεινε μέχρι τις 20 Απριλίου 1941, οπότε παύτηκε από τους Ιταλούς.
Είναι ο μακροβιότερος συνολικά δήμαρχος Πρέβεζας, με 15 περίπου χρόνια δημαρχίας σε τέσσερις θητείες.

Πέθανε στις 5 Απριλίου 1943 φτωχός στην Αθήνα.

Στην πόλη της Πρέβεζας κεντρική οδός, στην οποία στέκει το κτήριο της Λαϊκής Αγοράς, που κτίστηκε επί δημαρχίας του, φέρει το όνομά του.
Ο οικογενειακός τους τάφος είναι στο κοιμητήριο της Πρέβεζας.
 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΟΥΚΑΡΗΣ

Ο Δημήτρης Δούκαρης ήταν Έλληνας ποιητής, συγγραφέας και δοκιμιογράφος της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925.

Η καταγωγή του ήταν από τη Μικρασία.
Σπούδασε νομικά (1942-1947) στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ως νέος συμμετέσχε στην Εθνική Αντίσταση μέσω του ΕΑΜ το διάστημα 1942-1944.
Συμμετείχε στον κύκλο Καζαντζάκη της Τέας Ανεμογιάννη, όπου ήρθε σ' επαφή με τον Θεόφιλο Δ. Φραγκόπουλο, τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τη Μιμίκα Κρανάκη, τον Κώστα Αξελό κ.ά.
Υπέστη πολλές διώξεις λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων.
Εξορίστηκε στην Ικαρία το 1947, στη Μακρόνησο την περίοδο 1947-1950 (Β΄ ΕΤΟ) και στο στρατόπεδο Σπάτων τον Ιούλιο του 1955.

Η εισβολή των Σοβιετικών στην Ουγγαρία τον έκανε να αναθεωρήσει τις απόψεις του και να απομακρυνθεί από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Κατά την περίοδο 1958-1970 έζησε στο εξωτερικό, κυρίως στην Αφρική.

Διετέλεσε συνεργάτης των περιοδικών «Νέα Σύνορα», «Επιθεώρηση Τέχνης», «Καινούρια Εποχή».
Υπήρξε επίσης συνεργάτης της εφημερίδας «Η Αυγή» την περίοδο Σεπτεμβρίου - Δεκεμβρίου 1974.

Το διάστημα 1976-1982 διεύθυνε το περιοδικό «Τομές».
Βασικές αρχές του περιοδικού, όπως την παρουσίασε σε κείμενό του ήταν: «έρευνα και διάλογος.
Οι 'Τομές' δεν εκφράζουν την ιδεολογία καμιάς πολιτικής ομάδας, ούτε τις απόψεις ορισμένου κύκλου.
Το περιοδικό μας είναι και θα μείνει ένα ανεξάρτητο και ελεύθερο βήμα για κάθε ανεξάρτητο και ελεύθερο πνεύμα».

Πρωτοπαρουσιάστηκε στα γράμματα με την ποιητική συλλογή «Προσευχές» το 1950.
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, πολωνικά, ρουμανικά και βουλγαρικά.

Ο Δημήτρης Δούκαρης είναι ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.
Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών.

Πέθανε στις 5 Απριλίου 1982 και κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.
 

ΤΑΚΗΣ ΤΣΙΟΓΚΑΣ

Ο Τάκης Τσιόγκας (Δημήτριος Τσιόγκας του Βασιλείου), ήταν Έλληνας πολιτικός.

Γεννήθηκε στην Δολίχη Λάρισας το 1956 και οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες.

Φοίτησε στη Δημόσια Σχολή Εργοδηγών και ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική δράση από πολύ νωρίς.
Το 1973 συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, με αποτέλεσμα να υποστεί κακοποιήσεις στο αστυνομικό τμήμα στην Αθήνα.
Εντάχθηκε στην ΚΝΕ και έπειτα στο Κ.Κ.Ε., με την σημαία του οποίου εξελέγη βουλευτής Λάρισας την 1η Φεβρουαρίου 2001 (διαδεχόμενος τον Γιάννη Πατάκη), 2004 και 2007.
Στις 23 Μαΐου 2008 παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα και αντικαταστάθηκε στην έδρα του από τον Αντώνη Σκυλλάκο.
Εξελέγη γραμματέας και το 1999 πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας. Εκλέχθηκε μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ για τελευταία φορά το 2009, έναν χρόνο πριν τον θάνατό του.

Απεβίωσε από καρκίνο στις 5 Απριλίου 2010, κηδεύτηκε με πολιτική κηδεία στο Εργατικό Κέντρο και τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Το όνομά του δόθηκε στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου και σε έναν δρόμο της Δολίχης.
Ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών.
 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΠΑΣ

Ο Νικόλαος Παππάς ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, πρωτεργάτης του αντιδικτατορικού Κινήματος του Ναυτικού το 1973 και πολιτικός.
Υπηρέτησε ως Αρχηγός του ΓΕΝ και διετέλεσε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας την περίοδο 1989-1990.

Γεννήθηκε το 1930 στην Κύμη.

Κατάγονταν από τα Ψαρά με προγόνους ναυμάχους.
Σπούδασε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, στη Σχολή Ναυτιλίας και Κατευθύνσεως του Βρετανικού Ναυτικού και στη Σχολή Πολέμου και Αμύνης του ΝΑΤΟ Ρώμης.

Το 1963, υπηρέτησε ως υπασπιστής ΥΕΘΑ έως το 1965.
Το διάστημα 1971-1972, διετέλεσε διοικητής της Σχολής Υπαξιωματικών.
Στις 25 Μαΐου 1973, έγινε διεθνώς γνωστός, όταν για να εκδηλώσει την αντίθεσή του προς την απριλιανή δικτατορία, οδήγησε το αντιτορπιλικό «Βέλος ΙΙ», του οποίου ήταν κυβερνήτης, στην Ιταλία, πρωτοστατώντας στο Κίνημα του Ναυτικού 23ης Μαΐου 1973.
Στη συνέχεια αποτάχθηκε από το Ναυτικό, με απόφαση της δικτατορίας, η οποία του αφαίρεσε την ελληνική ιθαγένεια.

Το 1974, μετά την πτώση της δικτατορίας, διετέλεσε διευθυντής Διοικήσεως Ναυστάθμου Σαλαμίνας για έναν χρόνο.

Το 1976, υπηρέτησε ως διευθυντής Πολεμικής Σχεδιάσεως ΓΕΝ και Ακόλουθος Αμύνης στη Μεγάλη Βρετανία έως το 1979.

Την περίοδο 1979-1980, ήταν διοικητής Ταχέων Σκαφών και από το 1980 έως το 1981, διοικητής αντιτορπιλλικών και Υπαρχηγός Ναυτικού.

Το 1981, ανέλαβε τη Διοίκηση Ναυτικής Εκπαίδευσης και το 1982, επιλέχτηκε ως Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, θέση στην οποία παρέμεινε ως το 1986.

Συμμετείχε ως υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Ιωάννη Γρίβα (1989) και στην οικουμενική του Ξενοφώντα Ζολώτα (1989-1990).

Ήταν παντρεμένος με την Χαρίκλεια Παπαναστασίου με την οποία απέκτησαν δύο γιους.

Πέθανε στις 5 Απριλίου 2013 από καρκίνο μετά από πολύμηνη νοσηλεία στο Νικοδήμειο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών.