My Bonjour

ΡΗΓΑΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Ρήγας Ρηγόπουλος γεννήθηκε στην Κυπαρισσία, στις 22 Οκτωβρίου 1929 και  ήταν καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών.

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών φυσικές επιστήμες και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Βρετανία.
Το 1954 εγκαταστάθηκε στην Ελβετία εργαζόμενος στο CERN.
Το 1964 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου προσλήφθηκε στη θέση του Τομ Υψηλάντη στο Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» ως ένας από τους πρώτους πυρηνικούς φυσικούς.
Το 1970 εξελέγη τακτικός Καθηγητής στην Β' έδρα Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου παρέμεινε μέχρι το 1982, οπότε και αποχώρησε οικειοθελώς.

Την περίοδο 1978 - 1980 διετέλεσε κοσμήτορας της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών.
Υπήρξε σύμβουλος του Ο.Η.Ε. για θέματα ενέργειας.

Πέθανε στην Αθήνα, στις 27 Οκτωβρίου 2004 από καρκίνο και κηδεύτηκε στις 30 Οκτωβρίου 2004 στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
 

ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΤΣΟΠΑΝΑΚΗΣ

Ο Αγαπητός Τσοπανάκης γεννήθηκε το 1908 και ήταν Έλληνας φιλόλογος και γλωσσολόγος, Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών το 1998.
Αποφοίτησε από το Βενετόκλειο Γυμνάσιο της Ρόδου, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε τη διδακτορική του διατριβή στην Πίζα.
Δίδαξε ελληνικά στο Γυμνάσιο του Χαρτούμ και στη συνέχεια στο Β' Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης.
Το 1944 έγινε υφηγητής Γλωσσολογίας στο Α.Π.Θ. και το 1955 εξελέγη καθηγητής στην έδρα της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας.
Τα έτη 1959 - 1960 διετέλεσε Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Το 1984 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας και διετέλεσε πρόεδρος το 1998.
Σημαντική είναι η προσφορά του στην επιστήμη, τόσο με την ιδιότητα του γλωσσολόγου, κορυφαίος καρπός της οποίας είναι η «Νεοελληνική Γραμματική» του, όσο και στο πεδίο της Κλασικής Φιλολογίας.

Στη Νεοελληνική γραμματική του ο Τσοπανάκης ασχολείται περισσότερο με την κλίση και την παραγωγή των λέξεων και λιγότερο με τη σύνταξη της νέας ελληνικής.
Οριοθετεί την ορθολογικότερη οργάνωση των κλίσεων των ονομάτων στη βάση της ισοσυλλαβίας - ανισοσυλλαβίας αντί του γένους, που αναλύεται διεξοδικότερα στη Νεοελληνική γραμματική (της δημοτικής) του Μ.Τριανταφυλλίδη και τη φωνητική απόδοση των λέξεων.
Αν και ο Τσοαπανάκης δεν διακρίνει τη φωνητική από τη φωνολογία και δεν χρησιμοποιεί το διεθνές φωνητικό αλφάβητο, η οργανωμένη παρουσίαση της παραγωγής των λέξεων δίδεται με παράθεση πολλών παραδειγμάτων γλωσσικής χρήσης.
Στη σύσταση του ελληνικού λεξιλογίου εξετάζει τα δάνεια της νέας ελληνικής από διάφορες πηγές, εξαιρώντας από την εξέταση αυτή τόσο τα μεταφραστικά δάνεια, όσο και τα δάνεια από το διεθνές επιστημονικό λεξιλόγιο.

Πέθανε στις  27 Οκτωβρίου 2005.

Προς τιμή του μία πτέρυγα στο Πανεπιστήμιο Πατρών φέρει το όνομά του.
Ήταν παντρεμένος με την Ελβετίδα Jeane-Marie Chevallier, με την οποία απέκτησε ένα γιο.
 

ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ

Η Έλλη Παππά ήταν Ελληνίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας, κόρη του Ευάγγελου Παππά και της Μαριάνθης Παπαδοπούλου. Ήταν η σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη έως και την εκτέλεση του.

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1920 (η μικρότερη από πέντε παιδιά: Ηρώ, Γιώργος, Διδώ, Δέσποινα και Έλλη).
Αδελφή της ήταν η συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένεια εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Φοίτησε αρχικά στη Φιλοσοφική και στη συνέχεια στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές της, λόγω της κατοχής, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως δημοσιογράφος.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ.
Κατά την ίδια περίοδο έγινε και μέλος του ΚΚΕ.
Εργάστηκε στην παράνομη έκδοση του Ριζοσπάστη μέχρι το 1949, οπότε άρχισε η συνεργασία της με τον Νίκο Πλουμπίδη και από τον Ιούνιο του 1950 με τον Νίκο Μπελογιάννη που έγινε σύντροφός της.

Η Έλλη Παππά και ο Νίκος Μπελογιάννης συνελήφθησαν τον Δεκέμβριο του 1950 και παρέμειναν σε απομόνωση έως την πρώτη δίκη τους (Νοέμβριος 1951).
Στη φυλακή γεννήθηκε ο γιος τους Νίκος (Αύγουστος 1951).

Ακολούθησε δεύτερη δίκη (Φεβρουάριος 1952).
Καταδικάστηκαν σε θάνατο, ο Μπελογιάννης εκτελέστηκε, αλλά η Έλλη όχι, λόγω του βρέφους, και τελικά αποφυλακίστηκε την πρωτοχρονιά του 1964.
Εργάστηκε στην ΕΔΑ και από το 1965 ήταν αρθρογράφος και μέλος της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας Δημοκρατική Αλλαγή.
Με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 συνελήφθη και εξορίστηκε στη Γυάρο (αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο του 1968, λόγω σοβαρής ασθένειας).

Ως δημοσιογράφος εργάστηκε στην Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση, στην εφημερίδα Μακεδονία, στο περιοδικό Γυναίκα, στην εφημερίδα Εξπρές και στην εφημερίδα Έθνος.
Δραστηριοποιήθηκε στη μεταπολιτευτική ΕΔΑ και στο ΚΚΕ.
Λόγω των πολιτικών διώξεων της Έλλης Παππά κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου, μεγάλο μέρος του αρχείου της έχει χαθεί.
Από την περίοδο της φυλάκισής της σώζεται αλληλογραφία, κείμενα και ενθυμήματα, πολλά από τα οποία φυλάχθηκαν από τον γιο της και την αδελφή της, Διδώ Σωτηρίου.
Σε δεκατρία χρόνια φυλακής δεν έπαψε να δημιουργεί - κατάλληλα για την εκάστοτε ηλικία του - βιβλία για το παιδί που μεγάλωνε με τη φροντίδα της αδελφής της, Διδώς.
Γραμμένα ή διασκευασμένα από την ίδια, ζωγραφισμένα και βιβλιοδετημένα στο χέρι με λεπτομέρεια, τα βιβλία που φιλοτέχνησε για τον γιο της η Έλλη Παππά.

Το 2002 η Έλλη Παππά εμπιστεύθηκε στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο το σύνολο του αρχείου της, που, ταξινομημένο πλέον, προστίθεται στις διαθέσιμες πηγές της μεταπολεμικής ιστορίας.
Παρέδωσε το αρχείο της στο Μουσείο Μπενάκη.
Μετά θάνατον εκδόθηκε το έργο που στηρίχθηκε στο αρχείο της, το Μαρτυρίες μιας διαδρομής.

Πέθανε στις 27 Οκτωβρίου 2009.