My Bonjour

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ΑΡΓΥΡΙΑΔΟΥ

Η Τριανταφυλλιά Αργυριάδου ήταν Ελληνίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1959 στη Βουδαπέστη και έμαθε τα πρώτα της γράμματα στην Ουγγαρία, ενώ οι γονείς της κατάγονται από την Κορνοφωλιά Έβρου.

Η Λία ήταν η δημιουργός της πεντάλεπτης καθημερινής σειράς ντοκιμαντέρ «Σαν σήμερα», που θύμιζε στους τηλεθεατές της ΕΤ-2 τα γεγονότα του παρελθόντος, που είχαν γίνει τη συγκεκριμένη ημερομηνία προβολής του επεισοδίου.
Η ερευνήτρια και δημοσιογράφος έχασε τη ζωή της σε τροχαίο δυστύχημα στις 26 Δεκεμβρίου 1994 στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας.
Τρία χρόνια μετά, ο πατέρας της Αργύρης Αργυριάδης, ο οποίος εργάστηκε ως διευθυντής ειδήσεων της ΕΤ-2, επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου "Σαν σήμερα" με υλικό κυρίως από την εκπομπή.
 

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΛΗΟΣ

Ο Κώστας Παληός  γεννήθηκε το 1926 και ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Έπαιζε δεύτερους ρόλους σε πολλές ταινίες.
Σημαντική εμφάνιση είχε στην ταινία The ΚΟΠΑΝΟΙ του Γιώργου Κωνσταντίνου το 1987, στον ρόλο του χαρτοκλέφτη Δούκα.
Η τελευταία εμφάνιση στην καριέρα του ήταν στο σήριαλ Σοφία Ορθή, λίγο πριν τον θάνατό του.
Έπαιξε συνολικά σε 37 ταινίες και σε 6 τηλεοπτικές σειρές.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών από καρκίνο, στις 26 Δεκεμβρίου 1996 και κηδεύτηκε την επομένη στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
 

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ

Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής, που έδρασε και δημιούργησε στη Γαλλία.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Μαρτίου 1922 και λίγο μετά τη Μικρασιατική καταστροφή βρέθηκε στην Αθήνα με την οικογένειά του.

Αρκετά νωρίς, από τα 13 του, αναμίχθηκε στην πολιτική και κοινωνική δράση. Μέλος παράνομης κομμουνιστικής οργάνωσης την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται.
Σπουδάζει νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1941 εντάσσεται στο ΚΚΕ. Θα το εγκαταλείψει ένα χρόνο αργότερα για να ενταχθεί στην τροτσκιστική ομάδα του Σπύρου Στίνα.
Αυτό θα έχει ως συνέπεια να βρεθεί ανάμεσα σε δύο πυρά, των Γερμανών και των ορθόδοξων κομμουνιστών.

Το 1944 δημοσιεύει το πρώτο του δοκίμιο για τον Μαξ Βέμπερ, που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Αρχείο Κοινωνιολογίας και Ηθικής».
Στα «Δεκεμβριανά» θα βιώσει ως τροτσκιστή την τρομοκρατία του ΕΛΑΣ και θα αποδοκιμάσει τις μεθόδους του ΚΚΕ.
Το 1945 εγκαθίσταται στο Παρίσι με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης, μαζί με τους Κώστα Αξελό, Κώστα Παπαϊωάννου, Ιάννη Ξενάκη, Μιμίκα Κρανάκη, Μέμο Μακρή κ.ά.
Έκτοτε, η γαλλική πρωτεύουσα θα αποτελέσει το επίκεντρο της ζωής και των δραστηριοτήτων του.
Την Ελλάδα θα την επισκέπτεται μόνο τα καλοκαίρια και μετά τη μεταπολίτευση.

Στο Παρίσι, παράλληλα με τις σπουδές του, δημιουργεί την ομάδα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» που ιδεολογικά και πολιτικά ασκεί δριμύτατη κριτική στο σοβιετικό μαρξιστικό μοντέλο, το οποίο χαρακτηρίζει «γραφειοκρατικό καπιταλισμό». Είναι η ψυχή της ομάδας και αυτός, που κυρίως επεξεργάζεται τις θέσεις και γράφει τα σημαντικότερα κείμενα στο ομότιτλο περιοδικό.

Τότε είναι που αρχίζει να διαμορφώνει την έννοια της αυτονομίας, ως «αυτονομία του προλεταριάτου».
Εκκινώντας από την εκτίμηση ότι το εργατικό κίνημα έχει υποστεί πολύμορφες διαστρεβλώσεις που αλλοίωσαν τον ιστορικό ρόλο του προλεταριάτου, θεωρεί ως βασικό όρο για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μιαν αυτόνομη δράση του προλεταριάτου, που θα έχει ως αντικειμενικό σκοπό την κατάλυση του γραφειοκρατικού δημόσιου μηχανισμού και τη μεταβίβαση της εξουσίας σε μαζικούς οργανισμούς των παραγωγικών τάξεων.

Το 1966 η ομάδα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και το περιοδικό παύει να εκδίδεται.
Ωστόσο, δύο χρόνια αργότερα, τα κείμενα και η σκέψη της ομάδας και κυρίως του Καστοριάδη αποτελούν βασική πηγή έμπνευσης των εξεγερμένων φοιτητών του Μάη του '68.
Το διάστημα αυτό εργάζεται ως οικονομολόγος στον ΟΟΣΑ και το 1970 αποκτά τη γαλλική υπηκοότητα.
Έτσι θα πάψει να αρθρογραφεί με ψευδώνυμο (Πιερ Σολιέ, Πολ Καρντάν κ.ά.), υπό τον φόβο της απέλασης και θα γίνει ευρύτερα γνωστός.

Η βαθιά κριτική του μαρξισμού συνοδεύεται από μια άνευ προηγουμένου πνευματική περιέργεια και παραγωγικότητα.
Ο Καστοριάδης ασχολείται με τα μαθηματικά, την οικονομία και την ψυχανάλυση, την οποία και εξασκεί επαγγελματικά το 1974.
Αυτή η στροφή προς την ψυχανάλυση χαρακτηρίζει πλέον το σύνολο της σκέψης του, που τον οδηγεί σε μια καινούργια φιλοσοφική κατανόηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του ανθρώπου, η οποία αποτυπώνεται στο κλασικό, πλέον, έργο του «Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας» (1975).
Γύρω από αυτό το σύγγραμμα ο Καστοριάδης θα δομήσει το φιλοσοφικό του σύστημα.
Ξαναφέρνοντας στο φως τις απαρχές της δημοκρατικής συγκρότησης της αθηναϊκής κοινωνίας του 5ου π.Χ. Αιώνα, όσο και όλες τις άλλες μεγάλες δημιουργικές στιγμές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η σκέψη του Κορνήλιου Καστοριάδη δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να δει τον εαυτό του ως αυτόνομο υποκείμενο και δημιουργό της Ιστορίας του.

Ο Καστοριάδης αρνείται την ύπαρξη οποιασδήποτε προδιαγεγραμμένης πορείας της κοινωνίας (ντετερμινισμού), καθώς αυτή είναι συνεχής δημιουργία που γεννιέται και νοηματοδοτείται μέσω του «Κοινωνικού Φαντασιακού».
Σύμφωνα με τον Καστοριάδη, αν και όλες οι κοινωνίες δημιουργούν, οι ίδιες τις φαντασιακές σημασίες τους (δηλαδή τους θεσμούς, τους κανόνες, τις πεποιθήσεις, τις αντιλήψεις κ.λ.π.) δεν έχουν όλες συνείδηση του γεγονότος αυτού.
Πολλές κοινωνίες συγκαλύπτουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της θέσμισης των φαντασιακών σημασιών τους, αποδίδοντας τη θέσμιση και τη θεμελίωσή τους σε εξωκοινωνικούς παράγοντες (π.χ. το Θεό, την παράδοση, το νόμο, την ιστορία). Με βάση αυτή την συνείδηση της αυτοθέσμισης των φαντασιακών σημασιών από κάθε κοινωνία, ο Καστοριάδης διέκρινε μεταξύ των αυτόνομων κοινωνιών, αυτών δηλαδή που είχαν συνείδηση της αυτοθέσμισης αυτής, και των ετερόνομων κοινωνιών, στις οποίες η θέσμιση αποδιδόταν σε κάποια εξωκοινωνική αυθεντία.

Το 1979 γίνεται διευθυντής σπουδών στην «Ανωτάτη Σχολή για τις Κοινωνικές Επιστήμες» (Ecoles des Hautes Etudes en Sciences Sociales).
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επισκέφθηκε αρκετές φορές την Ελλάδα, δίνοντας σειρά διαλέξεων στη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, τον Βόλο, το Ρέθυμνο κ.α.
Το 1989 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Πέθανε στο Παρίσι στις 26 Δεκεμβρίου 1997, από επιπλοκές μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, σε ηλικία 75 ετών.
 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ

Ο Κυριάκος Αμοιρίδης γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1957 και ήταν Έλληνας διπλωμάτης που υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδας στη Λιβύη και τη Βραζιλία.

Ο Αμοιρίδης ξεκίνησε να εργάζεται στο Υπουργείο Εξωτερικών στην Αθήνα το 1985 και μεταφέρθηκε στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης στη Θεσσαλονίκη.
Η πρώτη ξένη θέση ήταν στην Ελληνική Πρεσβεία στο Βελιγράδι της Γιουγκοσλαβίας το 1988.

Το 1993 άρχισε να εργάζεται στις Βρυξέλλες στη μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1997 για να δουλέψει στο Τμήμα Ευρωπαϊκών Ξένων Υποθέσεων στο υπουργείο Εξωτερικών στην Αθήνα.

Το 2000 μετακόμισε στη Βραζιλία και έγινε γενικός πρόξενος στο προξενείο της Ελλάδας στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Τρία χρόνια αργότερα έγινε γενικός πρόξενος στο προξενείο της Ελλάδας στο Ρότερνταμ, στην Ολλανδία.

Μετά από την επιστροφή στην Αθήνα το 2008, το 2012 τοποθετήθηκε πρέσβης της Ελλάδας στη Λιβύη. Τ
ο 2016 επιλέχθηκε να υπηρετήσει πρέσβης στη Βραζιλία και επέδωσε τα διαπιστευτήριά του στον πρόεδρο της Βραζιλίας Μικέλ Τεμέρ στις 25 Μαΐου 2016.

Το 2004 παντρεύτηκε τη Φρανσουάζ ντε Σούζα Ολιβέιρα, υπήκοο Βραζιλίας και μαζί είχαν μια κόρη.

Ο Αμοιρίδης αναφέρθηκε ως αγνοούμενος κατά τις διακοπές του στο Ρίο ντε Τζανέιρο στο τέλος του Δεκεμβρίου 2016.
Ακούστηκε για τελευταία φορά από το τηλέφωνό του στις 26 Δεκεμβρίου όταν έστειλε μήνυμα από το τηλέφωνό του.
Η σύζυγός του Φρανσουάζ ανέφερε ότι αγνοείται δύο μέρες αργότερα υποστηρίζοντας ότι δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του.

Στις 29 Δεκεμβρίου η Βραζιλιάνικη αστυνομία ανέθεσε σε ομάδα ανθρωποκτονιών την έρευνα της εξαφάνισης του πρέσβη.
Μερικές ώρες αργότερα εντοπίστηκε ένα πτώμα σε ένα καμένο αυτοκίνητο κάτω από έναν αυτοκινητόδρομο κοντά στη Νόβα Ιγκουασού.
Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από τον Αμοιρίδη και το πτώμα θεωρήθηκε ότι πιθανόν είναι του πρέσβη.

Στις 30 Δεκεμβρίου η Φρανσουάζ Αμοιρίδη και δύο άλλα άτομα συνελήφθησαν για τη σχέση τους με τη δολοφονία του πρέσβη.
Για έναν από τους συλληφθέντες, τον στρατιωτικό αστυνομικό Σέρτζιου Μορέιρα υπήρχε η υποψία ότι είχε ερωτική σχέση με τη Φρανσουάζ και ομολόγησε τη δολοφονία.
Ο ρόλος της συζύγου και του δεύτερου άνδρα παραμένει ασαφής.
Η αστυνομία πιστεύει ότι δολοφονήθηκε σε ένα διαμέρισμα που ανήκε στον πρέσβη στο Νόβα Ιγκουάσου, όπου ζούσε το ζευγάρι και η κόρη τους για τις διακοπές των Χριστουγέννων.
Κηλίδες αίματος βρέθηκαν σε έναν καναπέ στο διαμέρισμα.

ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ

Ο Κάρολος Παπούλιας  ήταν Έλληνας πολιτικός.

Γεννήθηκε στο χωριό Μολυβδοσκέπαστος Ιωαννίνων στις 4 Ιουνίου 1929 και ήταν γιος του υποστράτηγου Γρηγορίου Παπούλια, της ιστορικής τάξεως του 1911.

Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών.
Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου (Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και Διεθνείς Σχέσεις) και στη συνέχεια έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας (Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο).

Το 1974 εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Ιωαννίνων για 26 χρόνια (1977-2004).
Στην πρώτη κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου διορίστηκε Υφυπουργός Εξωτερικών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1984, για να αναβαθμιστεί στη συνέχεια σε Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών.
Την περίοδο 1985-1989 διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών, ενώ στην οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα 1989-1990 διετέλεσε Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών επανήλθε το 1993, για να παραμείνει μέχρι το 1996 και την παραίτηση της Κυβέρνησης Παπανδρέου  ενόψει της εκλογής του Κώστα Σημίτη στο αξίωμα του Πρωθυπουργού, ο οποίος τον αντικατέστησε με το μεγάλο εσωκομματικό του αντίπαλο Θεόδωρο Πάγκαλο.
Τέλος, διατέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής.
Ήταν νυμφευμένος με τη Μαρία Πάνου και απέκτησε τρεις κόρες.

Στις 12 Δεκεμβρίου 2004 προτάθηκε από τον Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Υπέρ της πρότασης εκφράστηκε το ΠΑΣΟΚ.
Στην πρώτη ψηφοφορία που έγινε στη Βουλή στις 8 Φεβρουαρίου του 2005 ο Κάρολος Παπούλιας εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 279 ψήφους.
Οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσαν «παρών».

Στις 3 Φεβρουαρίου 2010 ο Κάρολος Παπούλιας επανεξελέγη στο ύπατο αξίωμα της χώρας με 266 ψήφους στο σύνολο των 298 ψηφισάντων.
Υπερψηφίστηκε από τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, ενώ 32 βουλευτές των ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δήλωσαν «παρών».
Με το αποτέλεσμα αυτό έγινε ο τρίτος Πρόεδρος που επανεκλέγεται για δεύτερη θητεία.
Ορκίστηκε για δεύτερη φορά στις 12 Μαρτίου 2010.

Ο Κάρολος Παπούλιας απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών στις 26 Δεκεμβρίου 2021. Με τον θάνατό του κηρύχθηκε στη χώρα τριήμερο εθνικό πένθος.
Κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους και δημοσία δαπάνη, στο νησί των Ιωαννίνων, στις 30 Δεκεμβρίου.