My Bonjour

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΜΠΥΣΗΣ

Ο Γιάννης Καμπύσης ήταν Έλληνας λογοτέχνης: πεζογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.

Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1872 στην Κορώνη.

Ο πατέρας του, Αναστάσιος, ήταν ζωγράφος και αγιογράφος που εργαζόταν σε όλη την επαρχία Μεσσηνίας.
Ξάδερφος από τη μεριά της μητέρας του ήταν ο ποιητής Τάκης Παπατσώνης.

Ως παιδί, είχε εύθραυστη υγεία και αυτό τον εμπόδιζε να παίρνει μέρος στα παιχνίδια των συνομηλίκων του.
Ήταν μοναχικός χαρακτήρας και προτιμούσε τη μελέτη της λογοτεχνίας και τη μουσική.
Στην Καλαμάτα είχε την πρώτη του επαφή με το θέατρο και μάλιστα έπαιρνε μέρος σε ερασιτεχνικές παραστάσεις.
Παράλληλα ασχολήθηκε ερασιτεχνικά και με το επάγγελμα του πατέρα του.

Το 1888 η οικογένεια Καμπύση πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει ο Γιάννης νομικά.
Τελείωσε τη σχολή το 1894, αλλά η νομική επιστήμη δεν τον ενδιέφερε καθόλου και ποτέ δεν εργάστηκε ως δικηγόρος.
Επί μια τριετία, (1896-1899) ήταν υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών. Παράλληλα, από το 1893 άρχισε την ενασχόλησή του με τα γράμματα.
Το 1895 δημοσίευσε το πρώτο διήγημά του, το "Παουλίνα-Παουλίνα".
Αυτό και κάποια άλλα διηγήματά του εμπνευσμένα από τον τόπο καταγωγής του, εντάσσονται σε μία θεματική ενότητα με τίτλο "Χωριάτικη Ζωή".
Ως το 1898 ασχολήθηκε με την πεζογραφία και το θέατρο.

Το πρώτο θεατρικό του έργο, "Το μυστικό του γάμου", δημοσιεύτηκε το 1893.
Τα πιο παραγωγικά του χρόνια στον θεατρικό τομέα ήταν τα χρόνια 1897-1899, όταν και έγραψε τα έργα "Η μις Άννα Κούξλεϋ" (1897), "Οι Κούρδοι" (1897) και "Το δακτυλίδι της μάνας" (1898).
Συνεργαζόταν επίσης με τα περιοδικά Εστία, που τότε είχε αναλάβει ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και Φιλολογική Ηχώ που διηύθυνε ο Ιωάννης Γρυπάρης.

Η κοσμοθεωρία του για τη λογοτεχνία αυτήν την πρώτη περίοδο ήταν επηρεασμένη από το ανανεωτικό κλίμα της πεζογραφίας της γενιάς του '80, με την στροφή του ενδιαφέροντος στο λαό της υπαίθρου.
Επίσης, αρχικά αντιμετώπισε θετικά τις γλωσσικές θεωρίες του Ψυχάρη και έγινε ο πιο φανατικός από τους υποστηρικτές του.
Τις πνευματικές του ανάγκες κάλυπτε η έκδοση του πρωτοποριακού περιοδικού "Η Τέχνη", σε συνεργασία με τον Γρυπάρη και τον Κώστα Χατζόπουλο.
Μέσω του περιοδικού αυτού εισήχθη στην Ελλάδα το λογοτεχνικό ρεύμα του συμβολισμού και η βορειοευρωπαϊκή λογοτεχνία.

Το 1898 παραιτήθηκε από τη θέση του στο Υπουργείο, που ούτως ή άλλως δεν τον ενδιέφερε αλλά την είχε αποδεχθεί λόγω οικογενειακών πιέσεων.
Εξάλλου η οικονομική άνεση της οικογένειας του επέτρεπε να ασχολείται αποκλειστικά με τα λογοτεχνικά και φιλολογικά του ενδιαφέροντα.
Στο πλαίσιο του γενικού προβληματισμού και των αναζητήσεών του πραγματοποίησε το ταξίδι στη Γερμανία, τον Οκτώβριο του 1898, επηρεασμένος και από τη γενική τάση των νέων της εποχής, που απομακρύνονταν πλέον από τις γαλλικές επιδράσεις και ανακάλυπταν το βορειοευρωπαϊκό πνεύμα.
Το διάστημα της παραμονής του εκεί ήταν καθοριστικό για την πνευματική του εξέλιξη: αγάπησε τη χώρα σαν δεύτερη πατρίδα και επηρεάστηκε από τον νιτσεϊσμό.
Γνώρισε και τις σοσιαλιστικές ιδέες, αλλά δεν είχε ούτε το χρόνο, ούτε τις προαπαιτούμενες γνώσεις για να τις αφομοιώσει.
Οι νέες ιδέες τον οδήγησαν σε αναθεώρηση πολλών από τις προηγούμενες αντιλήψεις του για θέματα γλωσσικά και λογοτεχνικά και τον έφεραν σε ρήξη με παλιούς φίλους και συνεργάτες, όπως οι Ιωάννης Γρυπάρης και Γιάννης Ψυχάρης.

Ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που προήλθε από κρυολόγημα τον ανάγκασε να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Στη δεύτερη περίοδο της συγγραφικής του δραστηριότητας (1899-1901) ασχολήθηκε με τη συγγραφή θεατρικών έργων επηρεασμένων από τον συμβολισμό, μεταφράσεων, ποίησης και κριτικών άρθρων και μελετών. Παράλληλα ίδρυσε μαζί με τον Δ. Χατζόπουλο (Μποέμ) το περιοδικό "Ο Διόνυσος" (1901), που συνέχισε το ανανεωτικό πνεύμα του περιοδικού "Η Τέχνη".

Η υγεία του όμως συνεχώς επιδεινωνόταν και το κρυολόγημα εξελίχθηκε σε φυματίωση.

Τελικά πέθανε στις 23 Νοεμβρίου 1901 στην Αθήνα, σε ηλικία 49 ετών.
Στην κηδεία του εκφώνησε επικήδειο λόγο ο Κωστής Παλαμάς.
 

ΑΡΗΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Άρης Βλαχόπουλος  ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Διακρίθηκε κυρίως στο θέατρο ερμηνεύοντας δεύτερους ρόλους σε πληθώρα θεατρικών έργων, στο πλάι σημαντικών θιασαρχών της εποχής αλλά και στο Εθνικό Θέατρο.

Γεννήθηκε το 1905 στην Κωνσταντινούπολη.

Ξεκίνησε την καριέρα του στον θίασο Κοτοπούλη (1922/23) στον οποίο συμμετείχε επί σειρά ετών.
Συνεργάστηκε επίσης, με θιασάρχες όπως η Αλίκη Θεοδωρίδου, ο Κώστας Μουσούρης, η Κατερίνα Ανδρεάδη κ.ά.
Από το 1945 ως και την ολοκλήρωση της καριέρας του (1976) εργάστηκε στο Εθνικό Θέατρο ερμηνεύοντας ρόλους σε έργα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου της ελληνικής και παγκόσμιας δραματουργίας, αλλά και σε παραστάσεςι αρχαίου δράματος.
Η μακροχρόνια συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο διακόπηκε την περίοδο της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, όταν και απολύθηκε το 1971.

Πέθανε από έμφραγμα στις 23 Νοεμβρίου 1983 και θάφτηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
 

ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ο Στέλιος Α. Παπαδημητρίου ήταν Έλληνας επιχειρηματίας, πρόεδρος του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης».

Γεννήθηκε το 1930 στην Αλεξάνδρεια.

Επί προεδρίας του ανεγέρθηκε το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, ενώ λειτούργησε στη Νέα Υόρκη και το Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο.
Διετέλεσε μεταξύ άλλων νομικός σύμβουλος του Αριστοτέλη Ωνάση, του οποίου ήταν και προσωπικός φίλος, πρόεδρος της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας και μέλος του Δ.Σ. της ιδιωτικής τράπεζας Banque de Depots στη Γενεύη.
Ο Παπαδημητρίου είχε επιμεληθεί τη διαθήκη του Ωνάση.
Πέθανε στις  23 Νοεμβρίου 2005.
 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ

Ο Χρήστος Ν. Μαυρομμάτης υπήρξε Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.

Γεννήθηκε στην Κατούνα Αιτωλοακαρνανίας το 1917, γιος του δικηγόρου Νικολάου Μαυρομμάτη στην Κατούνα Ξηρομέρου.

Ήταν απόγονος του Νικολού Μαυρομμάτη, από την επιφανή οικογένεια Μαυρομμάτη.
Ο αδερφός του, Δημήτριος Μαυρομμάτης, ήταν πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ και υπηρέτησε ως δήμαρχος Κατούνας μέχρι το θάνατό του.
Ο Χρήστος Μαυρομμάτης παντρεύτηκε τη Δέσποινα Μαυρουδή (1929-2010) και απέκτησαν δύο κόρες, τη Λήδα και τη Ζωή.

Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα.
Ήταν για πολλά χρόνια νομικός σύμβουλος στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας και εν συνεχεία στο Δικαστικό Τμήμα Παρακαταθηκών και Δανείων.
Υπηρέτησε στο λειτούργημα του νομικού ως τη συνταξιοδότησή του, τη δεκαετία του '90.

Ο Χρήστος Μαυρομμάτης πολέμησε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, στη διάρκεια του οποίου αιχμαλωτίστηκε από τους Ιταλούς και οδηγήθηκε στην Πιατσέντσα, όπου υποβλήθηκε σε βασανιστήρια και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Το 1944 με την απελευθέρωση της Ελλάδας, ξέφυγε το θάνατο και περιπλανήθηκε στα ιταλικά βουνά, μέχρι την επιστροφή του στην Ελλάδα.

Στις εκλογές του 1952 εξελέγη βουλευτής με τον Ελληνικό Συναγερμό στην εκλογική περιφέρεια Βονίτσης-Ξηρομέρου.

Τα τελευταία χρόνια έζησε στην Αθήνα.

Απεβίωσε στις 23 Νοεμβρίου 2010 σε ηλικία 93 ετών και λίγο αργότερα πέθανε και η σύζυγός του, Δέσποινα.
 

ΚΑΤΙΝΑ ΜΙΣΑΗΛΙΔΟΥ

Η Κατίνα Φαρασοπούλου - Μισαηλίδου γεννήθηκε στο Ιάσιο Ροδόπης, στις 14 Φεβρουαρίου 1933 και ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια παραδοσιακών τραγουδιών και αγρότισσα.
 
Ήταν πολύ γνωστή και από την ερμηνεία του παραδοσιακού τραγουδιού ο Κόνιαλης, το οποίο ερμηνεύεται στην Τουρκική γλώσσα.

Καταγόταν από το χωριό Άγιοι Ανάργυροι (σήμερα Αγιρνάς 38°48′58″N 35°43′03″E στη Τουρκία) της Καισάρειας, στην ιστορική περιοχή της Καππαδοκίας.
Ομιλούσε Ελληνικά και Τούρκικα, λόγω της τουρκοφωνίας των Ελλήνων της Καππαδοκίας.

Ο πατέρας της Γαβριήλ Φαρασόπουλος, ήταν ιερέας και είχε φοιτήσει στην ιερατική σχολή των Φλαβιανών (Ζιντζίντερε) της Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου στην Καισάρεια.
Κατοικούσε στο χωριό Ασκητές Ροδόπης όπου είχαν εγκατασταθεί οι γονείς όταν ήλθαν πρόσφυγες από την Καππαδοκία το 1922.

Τον Ιούνιο του 2018, είχε συμμετάσχει με δεκάδες άλλους καλλιτέχνες στη συναυλία «Τα μυστικά της Εγνατίας» που παρουσίασε ο συνθέτης Νίκος Κυπουργός στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Η Φαρασοπούλου έφυγε από την ζωή στις 23 Νοεμβρίου 2019 σε ηλικία 86 ετών και κηδεύτηκε στους Ασκητές Ροδόπης.