My Bonjour

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΖΑΣΟΓΛΟΥ

Ο Γεώργιος Καζάσογλου γεννήθηκε στην Αθήνα, την 1 Δεκεμβρίου 1908 και ήταν μουσικός και συνθέτης.

Ο πατέρας του Βασίλης είχε καταγωγή το Πολυδώριο της Μικράς Ασίας.
Η μητέρα του Ελένη, είχε ιδιαίτερο πάθος για τη μουσική.
Στην Έδεσσα, σε ηλικία δέκα ετών, άρχισε ο Γεώργιος τα πρώτα μαθήματα βιολιού.
Δεκαεξάχρονος, τελείωσε το Γυμνάσιο και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Φιλολογία.
Πήρε μαθήματα βιολιού από τον B. Σκαντζουράκη στο Ελληνικό Ωδείο και παρακολούθησε μαθήματα θεωρητικών, σύνθεσης, ιστορίας της μουσικής και ενορχήστρωσης, φοιτώντας σε περισσότερα Ωδεία ταυτόχρονα.
Μετά από τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο και τα Ωδεία γράφτηκε για Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο Σχολή.

Το 1933 διορίστηκε Καθηγητής μουσικής στη Μέση Εκπαίδευση.
Παράλληλα με τις σχολικές του υποχρεώσεις δημιουργούσε, όπου κι αν βρισκόταν, μουσική κίνηση.

Το 1934 παντρεύτηκε την πιανίστα και τραγουδίστρια Φλώρα Παπαχριστοφίλου, που πήρε μαθήματα τραγουδιού από την τότε φημισμένη καθηγήτρια του τραγουδιού Αργυρή Γκίνη και μουσική δωματίου από τον χαρισματικό, όμως τότε ακόμη άγνωστο, Δ. Μητρόπουλο.

Όταν επέστρεψε από το Αλβανικό μέτωπο, συνέθεσε το έργο τέσσερα πρελούδια της επιστροφής από το μέτωπο για ορχήστρα, που παίχθηκε πολλές φορές από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.

Με έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας αποσπάσθηκε στο Ραδιοφωνικό Σταθμό και αργότερα στο Εθνικό Θέατρο, για να μπορέσει έτσι να ασχοληθεί απερίσπαστα με την σύνθεση.
Εκεί, συνέθεσε τη μουσική για 36 θεατρικά έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.

Εκτός από τη μουσική και την οικογένειά του είχε ακόμη δύο μεγάλες αγάπες.
Την λογοτεχνία και ποίηση και την Αρχαία Ελλάδα.

Το αρχαίο Ελληνικό Θέατρο τον τραβούσε μαγικά και σε στενή συνεργασία με τους κορυφαίους της εποχής του, συνέθεσε τη μουσική για πολυάριθμες τραγωδίες και κωμωδίες της αρχαίας Ελληνικής δημιουργίας.
Για τις χορευτικές ομάδες της Ραλλού Mάνου και της Μανόν Ρενιέρη συνέθεσε έργα για μπαλέτο.

Στην περίοδο 1945 -1955 είχε πολύ στενή συνεργασία με τους πιο αξιόλογους ποιητές, λογοτέχνες, σκηνοθέτες, σκηνογράφους και ηθοποιούς της εποχής του. Έγραψε λογοτεχνικά δοκίμια, μελέτες πάνω στη μουσική, μουσικοκριτικές σε εφημερίδες και περιοδικά καθώς και άρθρα σχετικά με κρίσιμα και καυτά γεγονότα της μουσικής ζωής.

Το 1946 συνέθεσε πάνω σε στίχους του Κωστή Παλαμά τον Ολυμπιακό 'Υμνο.

Το 1952 ανέβηκε στην Comedie Francaise η κωμωδία Νεφέλες του Αριστοφάνη με σκηνοθεσία του Σωκράτη Καραντινού και μουσική του Γ. Καζάσογλου.

Μια από τις σημαντικότερες στιγμές της καλλιτεχνικής του ζωής ήταν και η πρώτη συνάντηση και γνωριμία του με τον Igor Strawinsky.
Με την φράση... στην μουσική σας άκουσα Ελλάδα και στο σφίξιμο του χεριού σας νοιώθω Ελλάδα... άρχισε ο Strawinsky την ενθουσιώδη κριτική του για τη μουσική των Νεφελών, που μόλις λίγο πριν, είχε ακούσει στην παράσταση.

Η διεύθυνση του Φεστιβάλ του Bad Hersfeld ανέθεσε στον σκηνοθέτη Πέλο Κατσέλη και στον συνθέτη Γ. Καζάσογλου την παρουσίαση της Αντιγόνης του Σοφοκλή.
Έτσι, το καλοκαίρι του 1962 παίχθηκε με μεγάλη επιτυχία στα πλαίσια των παραστάσεων του Φεστιβάλ του Bad Hersfeld η Αντιγόνη του Σοφοκλή σε μετάφραση Fr. Hšlderlin.
Για πολλές δεκαετίες ήταν μέλος και πρώτος Γραμματέας του Συλλόγου Ελλήνων μουσουργών στην Αθήνα.

Ο Γ. Καζάσογλου έχει γράψει πολλά έργα για μεγάλη ορχήστρα, ορχήστρα δωματίου, μπαλέτο, κινηματογράφο, χορωδία καθώς και διάφορα έργα για πιάνο, βιολί, βιολοντσέλο και μουσική δωματίου.

Ιδιαίτερη θέση μέσα στο μουσικό έργο του, κατέχουν τα πολυάριθμα τραγούδια του πάνω σε στίχους των σημαντικότερων ποιητών που έχουν τραγουδηθεί ως σήμερα από αξιόλογους Έλληνες καλλιτέχνες, όπως από την Έλενα Νικολαΐδη με διευθυντή ορχήστρας τον Δημήτρη Μητρόπουλο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στον Ευρωπα•ικό χώρο από τους Βάσω Παπαντωνίου, Φανή Αϊδαλή, Κίτσα Δαμασιώτη, Κώστα Πασχάλη κ.α.

Το τραγούδι του σε στίχους τού N. Στασινόπουλου Το δάκρυ της βροχής έλαβε το 1976 στον διεθνή διαγωνισμό Lutece της Γαλλικής πρωτεύουσας το Πρώτο Βραβείο και χρυσό μετάλλιο.

Το τελευταίο του έργο είναι η Παθητική Μελωδία για όμποε και πιάνο, που συνέθεσε τον Δεκέμβρη του 1983 και το αφιέρωσε στον ομποΐστα Ευάγγελο Χριστόπουλο.

Αγωνίστηκε επί σειρά ετών, ακούραστα, με πείσμα, τόλμη, πίστη και πάθος, δίχως όμως επιτυχία, για να εισαγάγει την ενόργανη μουσική στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Αγωνίστηκε για την εξάπλωση των Ωδείων, που εκείνη την εποχή ήσαν ελάχιστα. Αγωνίστηκε, για να δημιουργήσει μικτή χορωδία στην πόλη της Νέας Σμύρνης.
Σε συνεργασία με τον τότε Διευθυντή Γραμμάτων και Τεχνών του Υπουργείου της Παιδείας Μιχάλη Μαντούδη, έθεσε τα πρώτα νομοθετήματα σχετικά με την προστασία των Πνευματικών δικαιωμάτων των καλλιτεχνών.
Αγωνίστηκε και, μαζί με άξιους συνεργάτες, πραγματοποίησε την Καλλιτεχνούπολη περιοχή κοντά στο Πικέρμι, με το όνειρο η περιοχή αυτή να γίνει κάποτε κέντρο πνευματικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.

Ξαφνικά, το μεσημέρι της 2ας. Ιουνίου του 1984 άφησε την τελευταία του πνοή.

Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο της Νέας Σμύρνης παραχώρησαν στο Νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης τον ανάλογο χώρο για να διαμορφωθεί ο τάφος του επίτιμου δημότη της.
 

ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΑΡΣΟΥΛΗ

Η Γεωργία Ταρσούλη ήταν Ελληνίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Γεννήθηκε το 1916 στην Αθήνα.

Ασχολήθηκε κυρίως με το παιδικό βιβλίο και ήταν συντάκτρια στο περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων».
Έγραψε πολλά παιδικά βιβλία ανάμεσά τους και την σειρά βιβλίων «Ήμουν κι' εγώ εκεί» κατά την δεκαετία του 1960.

Απεβίωσε στις 2 Ιουνίου 1986.
 

ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

Ο Σταύρος Αθανασιάδης του Αθανασίου, ήταν Έλληνας πολιτικός.

Γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα στις 14 Σεπτεμβρίου 1924.
Εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος.

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Κοζάνης με την ΕΡΕ το 1961, όμως η εκλογή του ακυρώθηκε στις 13 Μαΐου 1962.
Επανεξελέγη με το ίδιο κόμμα το 1963 και το 1964.
Στις εκλογές του 1974 εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, με σχετικά μικρή διαφορά από τον Θεμιστοκλή Βύζα, ο οποίος ήρθε 1ος σε σταυρούς προτίμησης.
Επανεξελέγη στην ίδια εκλογική περιφέρεια το 1977 λαμβάνοντας 9.103 σταυρούς προτίμησης, ερχόμενος ξανά 2ος σε σταυρούς στην εκλογική περιφέρεια, με πρώτο τον Γεώργιο Β. Παπαδόπουλο.

Απεβίωσε σε ηλικία 71 ετών στις 2 Ιουνίου 1995.
Με τη σύζυγό του Δόμνα (φιλόλογο - Γυμνασιάρχη), απέκτησε μία κόρη και δύο γιους.
 

ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ

Η Νόνικα (Αντιγόνη) Γαληνέα γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 8 Ιουνίου 1938 και ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, συγγραφέας, και μεταφράστρια.

Πατέρας της ήταν ο Πέτρος Γαληνέας, δικηγόρος από την Καρδαμύλη.
Μητέρα της ήταν η Θεοδοσία (Dorette) Καραϊωσηφόγλου (1912-2010).

Τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές της σε ιδιωτικά σχολεία του εξωτερικού σε Φλωρεντία και Ζυρίχη.
Ακολούθησαν σπουδές Δραματικής Τέχνης στο Λονδίνο στη Webber Douglas School of Singing and Dramatic Art.

Παντρεύτηκε τον Νίκο Μουτούση, νευρολόγο στην Ελλάδα, και έζησαν στο Παρίσι για 5 χρόνια όπου έκαναν τρία παιδιά: τις δίδυμες Αλεξία και Αριέττα (1957) και την Μαρία-Αμαλία (1961).
Η Αριέττα και η Αμαλία Μουτούση είναι σήμερα σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιοί.

Σύντροφός της για αρκετά χρόνια υπήρξε ο ηθοποιός Αλέκος Αλεξανδράκης, τον οποίο γνώρισε στο Θέατρο Μετροπόλιταν, όπου συμπρωταγωνιστούσαν.
Με τον Αλεξανδράκη χώρισαν το 1990, μετά από 21 χρόνια σχέσης.

Απεβίωσε στις 2 Ιουνίου 2023 σε ηλικία 84 ετών, 6 ημέρες πριν τα 85α γενέθλια της.
Η σταδιοδρομία της ξεκίνησε το 1963 μετά από επιτυχημένες εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης.
Η πρώτη της παράσταση ήταν με τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, στην οποία συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν, την Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, τον Αλέξη Μινωτή, τον Δημήτρη Μυράτ κ.ά.

Από το 1969 συνεργάστηκε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, με τον οποίο δημιούργησαν δύο θεατρικές σκηνές : το Θέατρο Ιλίσια και το Στούντιο Ιλίσια. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Εθνικό θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Αμφιθέατρο, ενώ παράλληλα έκανε πολλές συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και παραστάσεις στη Μεγάλη και στη Μικρή Επίδαυρο καθώς και στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο.
Συνεργάστηκε με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες.

Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε από την περίοδο 1968-1972 όταν συμμετείχε σε τέσσερις ταινίες, οι τρεις εκ των οποίων με την Φίνος Φιλμ.
Στην τηλεόραση η παρουσία της ήταν ελάχιστη, συμμετέχοντας σε δυο μικρές σειρές (Παράξενος Ταξιδιώτης, Δέκατο Τρίτο Κιβώτιο).

Μετέφρασε δεκαεπτά θεατρικά έργα, πολλά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί.

Εξέδωσε την αυτοβιογραφία της σε βιβλίο με τίτλο Η ζωή μου (εκδόσεις Λιβάνη 2005) και το βιβλίο Επέστρεφε (εκδόσεις Ιανός, 2007).

Το 2006 βραβεύτηκε με το έπαθλο «Κυβέλη» και το 2017 έλαβε το βραβείο Νίκος Κούρκουλος για την προσφορά της στο ελληνικό θέατρο.