My Bonjour

ΡΗΓΑΣ ΓΚΟΛΦΗΣ

Ο Ρήγας Γκόλφης ήταν Έλληνας ποιητής, κριτικός και συνεργάτης του περιοδικού Ο Νουμάς και υπήρξε από τους πιο μαχητικούς δημοτικιστές της εποχής του χωρίς να μετατρέψει όμως ποτέ την ποίησή του σε πολιτική συνθηματολογία.

Ο Δημήτρης Δημητριάδης, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Ρήγα Γκόλφη, γεννήθηκε  στις 21 Ιανουαρίου 1886  στο Μεσολόγγι ο δε πατέρας του καταγόταν από το Καρπενήσι.

Ο Γκόλφης αφού σπούδασε νομικά στην Αθήνα έγινε συμβολαιογράφος όπως και ο πατέρας του.
Το 1908 δημοσίευσε στον Νουμά το μονόπρακτο δράμα Ο Γήταυρος το οποίο είχε έντονο κοινωνικό χαρακτήρα και εντάσσεται στην κοινωνική θεατρική ηθογραφία.
Ασχολήθηκε όμως κυρίως με την ποίηση και εξέδωσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές: Τραγούδια του Απρίλη (1909), Ύμνοι (1921), Στο γύρισμα της ρίμας (1924), Λυρικά χρώματα (1930), Τετράμετρο (1952).

Στα ποιήματα του, που τα χαρακτηρίζει η εξομολογητική διάθεση και ευγένεια αισθημάτων, ο Γκόλφης χρησιμοποίησε διάφορα μέτρα και ρυθμούς.
Εξέδωσε και ένα βιβλίο με διηγήματα με τίτλο Η επιφάνεια και το βάθος (1954).

Εκτός από την ποιητικό του έργο σημαντικά είναι και τα κριτικά κείμενά του που αν και χαρακτηρίζονται από απλότητα φανερώνουν τις κριτικές του ικανότητες και την γενικότερη πνευματική καλλιέργειά του.
Από το κείμενα αυτά τύπωσε μόνο ορισμένα σε έναν τόμο με τίτλο Φαντασία και ποίηση (1935) ενώ τα υπόλοιπα είναι σκορπισμένα σε διάφορα έντυπα.

Επίσης μετέφρασε τον Ύμνο της Διεθνούς και το καταστατικό του σοσιαλιστικού κόμματος στη δημοτική.
Το 1909 αφιέρωσε ένα ποίημά του στον σοσιαλιστή Φερέρο που δολοφονήθηκε στην Ισπανία.

Πέθανε στη 1η Ιανουαρίου 1958.
 

ΤΑΚΗΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Παναγιώτης (Τάκης) Τερζόπουλος γεννήθηκε στη Φάτσα Πόντου, το 1920  και ήταν Έλληνας αντιστασιακός και πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε δήμαρχος Κατερίνης από το 1964 ως το 1967.

Γόνος πολύτεκνης οικογένειας από τον Πόντο, εγκαταστάθηκε στην Κατερίνη από πολύ μικρός και αποβλήθηκε από το Γυμνάσιο εξαιτίας των προοδευτικών ιδεών του.
Μετά τις σπουδές του στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπου ανέπτυξε αντιστασιακή δράση.
Για την δράση του εξορίστηκε στη Μακρόνησο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Αποφυλακίστηκε μετά και το 1964 εξελέγη Δήμαρχος Κατερίνης με την Αριστερά. Ανέλαβε δήμαρχος και διατηρήθηκε στο αξίωμα μέχρι τη Δικτατορία, το 1967. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις και απέτυχε να εκλεγεί ξανά.

Πέθανε στην 1η Ιανουαρίου στην Κατερίνη, την Πρωτοχρονιά του 1989.

Το όνομά του δόθηκε σε οδό της πόλης (πρώην Λαρίσης)

ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ

Ο Μάρκος Μέσκος ήταν Έλληνας ποιητής Μακεδονικής καταγωγής.

Γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1935 και πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στην Έδεσσα.

Αρχικά εργάστηκε στο εμπορικό κατάστημα του πατέρα του.
Το 1965 πήγε στην Αθήνα και σπούδασε στο Τμήμα γραφικών τεχνών και διακόσμησης του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Σχολής Δοξιάδη Αθηνών, από όπου και αποφοίτησε το 1968.
Από το 1965 εργάστηκε ως γραφίστας και καλλιτεχνικός διευθυντής σε διαφημιστικά γραφεία της Αθήνας αλλά και ως επιμελητής εκδόσεων (π.χ. στη θεατρική σειρά των εκδόσεων "Δωδώνη") και, ενδιαμέσως, σε αρκετές πρόσκαιρες δουλειές του ποδαριού.
Πολύ πριν την εγκατάστασή του στην Αθήνα (από το 1957), είχε συνδεθεί με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού Μαρτυρίες.
Άρχισε να γράφει ποιήματα σε εφηβική ηλικία και πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1955 με (μετέπειτα αποκηρυγμένο) ποίημα στην Ηπειρωτική Εστία.
Από το 1981 είχε εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη, όπου και υπήρξε συνιδρυτής της εκδοτικής ομάδας των Χειρογράφων, ενώ το 1987-1993 εργάστηκε ως υπεύθυνος των εκδόσεων της Α.Σ.Ε..
Σε συνεργασία με τον τ. διευθυντή της Α.Σ.Ε. και καρδιακό φίλο του Θανάση Καρακατσάνη επιμελήθηκε, ως καλλιτεχνικός διευθυντής, τον τόμο Οι θησαυροί του Αγίου Όρους που συνόδευε τη σημαντική ομώνυμη έκθεση στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού (1997 - Θεσσαλονίκη πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης).
Η ποιητική του αναγνώριση επισφραγίζεται τις τελευταίες δεκαετίες με πλήθος σημαντικών βραβείων που του έχουν απονεμηθεί.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επιδόθηκε με πάθος στο "μπογιάτισμα" (όπως έλεγε ο ίδιος) ζωγραφικών έργων με θέματα από τη φύση.
Μέρος του ζωγραφικού του έργου δωρίστηκε στο MOMus Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.
Το 2008 πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση στον χώρο του Gingel Oil (Θεσσαλονίκη) με τίτλο "Χρώματα στο χαρτί".
Εικονογράφησε διάφορες ποιητικές συλλογές, τόσο δικές του, όσο και άλλων ποιητών, όπως του Ηλία Κεφάλα και του Γιάννη Χρυσανθόπουλου.

Πέθανε στη Θεσσαλονίκη την 1η Ιανουαρίου 2019 σε ηλικία 84 ετών από καρκίνο.

Παρά την πολιτική βούληση του Υπουργείου Πολιτισμού, επί υπουργίας Μυρσίνης Ζορμπά, να κηδευτεί δημοσία δαπάνη ως αναγνώριση του σημαντικού του έργου, αυτό δεν κατέστη δυνατό για γραφειοκρατικούς λόγους.
Η τελετή έγινε μέσα σε χιονισμένο ατμοσφαιρικό ποιητικό σκηνικό με παρουσία αγαπημένων φίλων και πλήθους κόσμου στο Κάτω Γραμματικό (Γραμματίκοβο) Πέλλας, χωριό καταγωγής του πατέρα του.
Ως ύστατο χαίρε οι φίλοι του τον αποχαιρέτησαν τραγουδώντας το μελοποιημένο ποίημά του "Έδεσσα και Βοδενά μου", συνοδεία φλογέρας, από τον δίσκο "Νοσταλγία" (η μελοποίηση έγινε από τον επιστήθιο φίλο του και μουσικό Χρήστο Βέσκα).