My Bonjour

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ

Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ήταν Έλληνας Φιλικός, αγωνιστής του 1821 και ένας από τους δολοφόνους του Ιωάννη Καποδίστρια.

Γεννήθηκε το 1800 στη Μάνη και ήταν ο τριτότοκος γιος του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.

Έζησε στην Κωνσταντινούπολη για μεγάλο διάστημα, καθώς είχε σταλεί εκεί ως όμηρος ως εγγύηση πίστης του πατέρα του προς το Σουλτάνο, όμως λίγο πριν το ξέσπασμα της επανάστασης δραπέτευσε στη Μάνη.
Από το 1818 είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία.

Έλαβε μέρος σε διάφορες μάχες με κυριότερη τη μάχη των Δερβενακίων.
Το 1822, ταξίδεψε μαζί με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στη Βερόνα της Ιταλίας. Το 1825 αιχμαλωτίστηκε στο Νεόκαστρο από τον Ιμπραήμ, αλλά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος, υποσχόμενος την υποταγή της Μάνης, υπόσχεση την οποία φυσικά δεν τήρησε.

Αργότερα χρησιμοποιήθηκε από τον Καποδίστρια για να μεταβεί στο Ναύπλιο ο θείος του, Κατσής Μαυρομιχάλης, ο οποίος με την άφιξή του εκεί, φυλακίστηκε. Μετά από αυτό το γεγονός, αλλά και επειδή ο Καποδίστριας επιδίωκε να ελέγξει τα προνόμια των προυχόντων, ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης και όλη η σημαντική οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων τάχτηκε δημόσια εναντίον του, με αποτέλεσμα να τεθεί υπό αστυνομική επιτήρηση.

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 μαζί με το θείο του Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη και με την ανοχή των αστυνομικών που τον επιτηρούσαν, δολοφόνησε τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, καρφώνοντάς του ένα μακρυμάνικο μαχαίρι στην καρδιά, ενώ ο θείος του πυροβόλησε τον Κυβερνήτη στο πίσω μέρος της κεφαλής του.
Έπειτα κατέφυγε στη γαλλική πρεσβεία, η οποία τον προστάτεψε από τον κόσμο που τον καταδίωκε, αλλά στη συνέχεια υποχρεώθηκε να τον παραδώσει στις Αρχές για να δικαστεί (ο θείος του, έπεσε νεκρός από τις πιστολιές της προσωπικής φρουράς και μετά διαμελίστηκε και ρίχτηκε στη θάλασσα από το έξαλλο πλήθος).

Καταδικάστηκε για την πράξη του και τουφεκίστηκε στις 9 Οκτωβρίου 1831 (22 Οκτωβρίου σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο) στο Ιτς-Καλέ, παρουσία του πατέρα του, Πετρόμπεη, που ήταν εκεί φυλακισμένος από τον Καποδίστρια.
 

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Α' 

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α΄, κατά κόσμον Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ήταν Έλληνας θεολόγος, ιεράρχης, συγγραφέας και καθηγητής πανεπιστημίου.
Υπήρξε προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος από το 1923 έως το 1938 με τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1868 στη Μάδυτο της Ανατολικής Θράκης.
Ξεκίνησε την ιερατική του σταδιοδρομία σπουδάζοντας στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και την Ιωακείμειο Ιερατική Σχολή της Κωνσταντινούπολης (1884–1887). Κατόπιν συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή του Σταυρού στην Ιερουσαλήμ (1887–1888), στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης (1888–1889), στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1889–1891) καθώς και υπό την προστασία της Βασίλισσας Όλγας στις θεολογικές ακαδημίες του Κιέβου (1891–1893) και της Αγίας Πετρούπολης (1893–1895), όπου και αναγορεύτηκε διδάκτορας.

Διετέλεσε καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Σταυρού Ιεροσολύμων (1895), μετά την υποβολή διατριβής για τα συγγράμματα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου αρνούμενος θέση στη Θεολογική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης.
Μετά από τέσσερα χρόνια και για μια δεκαετία υπήρξε διευθυντής της σχολής μέχρι που αυτή διαλύθηκε.
Ακόμη, υπήρξε προϊστάμενος του Ιερού Ναού της Ευαγγελίστριας στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή της Αθήνας (1911).
Λόγω του εξαιρετικού συγγραφικού του έργου στην Αλεξάνδρεια του απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Επιπλέον, εξελέγη καθηγητής εκκλησιαστικής ιστορίας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1914–1923) στη θέση του Αναστάσιου Διομήδη Κυριακού και οποίας διετέλεσε κοσμήτορας της το ακαδημαϊκό έτος 1915–1916. Το 1900 χειροτονήθηκε διάκονος και λίγο αργότερα πρεσβύτερος.

Το 1917 όρκισε ως αρχιμανδρίτης την Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου, επειδή ο Βενιζέλος αρνήθηκε να ορκιστεί από τον Αρχιεπίσκοπο Θεόκλητο Α΄.
Μετά την καθαίρεση του τελευταίου τέθηκε θέμα πλήρωσης της θέσης της Μητρόπολης Αθηνών.
Από τον Ιούνιο του 1917 άρχισαν να διαδίδονται φήμες για τους επικρατέστερους υποψηφίους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Παπαδόπουλος.
Από τα μέλη της διορισμένης από την κυβέρνηση Βενιζέλου Συνόδου, είχε προταθεί ως υποψήφιος και ο Παπαδόπουλος, ανάμεσα σε τρεις.
Τελικά αν και πλειοψήφησε στην εκλογή, επελέγη από την κυβέρνηση ο Μελέτιος Μεταξάκης.

Στις 23 Φεβρουαρίου 1923, εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του (1938).
Το 1926 διορίσθηκε μέλος της νεοσύστατης Ακαδημίας Αθηνών.

Ένα από τα θέματα που αντιμετώπισε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α΄ ήταν η αλλαγή του ημερολογίου από το ιουλιανό (παλαιό) στο γρηγοριανό.
Πριν εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος, είχε ταχθεί υπέρ της πλήρους αλλαγής συμπεριλαμβανομένης και της αλλαγής για τον υπολογισμό του Πάσχα. Αργότερα, με την ανάδειξή του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, τάχθηκε υπέρ της αλλαγής του ημερολογίου «κατά τοιούτον τρόπον [ώστε] αι ημερομηνίαι του εκκλησιαστικού ημερολογίου [να] συνταυτισθώσι προς τας του πολιτικού, χωρίς να μεταβληθή το της Ορθοδόξου Εκκλησίας Πασχάλιον και εορτολόγιον».

Επίσης, επί των ημερών του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου (1928), η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος και η Πατριαρχική Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ενέκριναν την επέκταση των διοικητικών δικαιωμάτων της Εκκλησίας της Ελλάδος στις «Νέες Χώρες», δηλαδή στα εδάφη που προσαρτήθηκαν στο ελληνικό κράτος μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913.

Το 1930 με ενέργειες του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου αναγνωρίστηκε νομικά η Μονή Αγίας Τριάδος Αιγίνης που είχε ιδρύσει ο Νεκτάριος Κεφαλάς, επίσκοπος Πενταπόλεως.
Ο Νεκτάριος Κεφαλάς είχε ζητήσει από τον προηγούμενο Αρχιεπίσκοπο Θεόκλητο την αναγνώριση της μονής Αγίας Τριάδος, ο Θεόκλητος όμως αρνείτο να την αναγνωρίσει.
Η πράξη αυτή αποκαταστάθηκε επί Χρυσοστόμου και η μονή έλαβε νομική αναγνώριση.

Ο Χρυσόστομος απεβίωσε στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου 1938 μετά από βαριά ασθένεια.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗΣ

Ο Κυριάκος Κατζουράκης ήταν ζωγράφος, σκηνογράφος και συγγραφέας.
Το 1968 βραβεύτηκε με το βραβείο ζωγραφικής Παρθένη.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944.

Στα έξι του χρόνια έμεινε ορφανός από μητέρα και επειδή ο πατέρας του διωκόταν πολιτικά, εισήχθη σε ορφανοτροφείο.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Γ. Μόραλη και σκηνογραφία στο εργαστήριο του Β. Βασιλειάδη.
Συνέχισε τις σπουδές του στο Λονδίνο στη St Martin's School of Art και στο Croydon School of Art όπου σπούδασε χαρακτική και μεταξοτυπία.
Κατά την παραμονή του στην Αγγλία μελέτησε το έργο του Θεόφιλου, του Τσαρούχη και του Κόντογλου.
Από το 1972 έως το 1985 έζησε και εργάστηκε στην Αγγλία.
Το 1979 αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στη Biennale Sao Paulo και το 1980 στην 11η Biennale του Παρισιού.
Η ζωγραφική του είναι ανθρωποκεντρική και συνδέει την ελληνική ιστορία με τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.
Έχει σκηνογραφική διάταξη και έντονες επιρροές από τις μορφές του Τσαρούχη και το κιαροσκούρο του Καραβάτζο.
Έχει κάνει πολλές εκθέσεις ζωγραφικής, ατομικές και ομαδικές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Σύζυγος και συνοδοιπόρος στη ζωή του του ήταν η ηθοποιός Κάτια Γέρου.

Το 1968 συμμετείχε ως ηθοποιός στην βραβευμένη ταινία του Δήμου Θέου Κιέριον που αναφερόταν στη γνωστή «υπόθεση Πολκ».
Το 1972 έκανε τα σκηνικά της ταινίας Το προξενιό της Άννας του Παντελή Βούλγαρη και σχεδίασε τα κοστούμια της θεατρικής παράστασης του έργου Μέρες του '36 του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Το 1976 παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου στο London Film School. Από το 1986 διαμένει μόνιμα στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με τον Γ. Λαζάνη στο θέατρο Τέχνης.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας "Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές" και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Καλλιτεχνών EUROPA 24.
Το 1995 ιδρύει την "Ομάδα Τέχνης" η οποία έχει στόχο να συνδέσει τη ζωγραφική με τις άλλες τέχνες: το θέατρο, τη μουσική, τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο.
Το 2003 κάνει την πρώτη του εικαστική ταινία, Ο δρόμος προς τη Δύση, η οποία κερδίζει το Α΄κρατικό Βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ, καθώς και το διεθνές βραβείο κριτικών FIPRESCI.
Η ταινία ταξιδεύει στα μεγαλύτερα φεστιβάλ, ενώ η ταινία του Γλυκιά μνήμη (2005) συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Μόντρεαλ.
Τον ίδιο χρόνο εξελέγη καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.

Απεβίωσε σε ηλικία 77 ετών στις 22 Οκτωβρίου 2021.